γάλα δροσερό

όπως μεγάλωνε η αποστροφή μου για τις σκέψεις 
τις υπάρχειευαίσθητοεδώπουμενοχλεί
μεγάλωνε αναλόγως
και η συστροφή μου προς τα μέσα
και η αποστροφή μεγάλωνε
και η συστροφή μεγάλωνε
και το κάτω μέρος του σώματος μου άρχισε
να πιέζεται ανάμεσα στα πνευμόνια μου
και είχα γίνει ένα άχαρο εξόγκωμα 
που σερνόταν αργά 
μέχρι που το μυαλό μου μπλέχτηκε
στη δεξιά μου κλείδα και άρχισε να ξετυλίγεται
περίμενα λίγο να διαχωριστεί ολόκληρο
μηδενίστηκε η αποστροφή,
μηδενίστηκε η συστροφή,
μάζεψα τα πόδια μου και τα ξεδίπλωσα
έβαλα την καρδιά στα δεξιά για αλλαγή
και μάζεψα τις ζεστές διακλαδώσεις 
στα σκουπίδια
τώρα μπορείς να μου λες ο,τι θες

έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι

σου 'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς




κι όμως έχω ζήσει

μέχρι εκεί

όλοι αυτοί οι συναρμολογούμενοι άνθρωποι μαζί,

σαν κλουβί με πληγωμένα ζώα

κι εμείς μαζί,

να γυρίζουμε τα σώματα μας προς τα μέσα

να βγάζουμε τα ρούχα μας παραδομένοι

να απενεργοποιούμε τα πνευμόνια, τα χέρια,

την καρδιά

πρέπει να κρατήσουμε μπαταρία για μελλοντική χρήση,

παρακαλάμε πληγωμένοι

και μισοί.

έτρεχα να προλάβω το ρυθμό της καρδιάς μου

έτρεχα να προλάβω να σου πω

έτρεχα να προλάβω το ρυθμό της καρδιάς μου

είχα μία ευκαιρία μόνο

μία ευκαιρία μόνο να τρέξω τόσο ώστε

οι χτύποι της καρδιάς μου να γίνουν

ένας

ένας χτύπος διαρκείας

για όσα δε θα προλάβω ποτέ 

να τραγουδήσω

ένας χτύπος διαρκείας θολός,

να ρέει μέσα μου

έτρεχα να προλάβω τα χέρια σου

κι όλα τα χέρια,

κι όλα τα σταθερά επίπεδα,

να πατήσω κάπου σταθερά επιτέλους

έτρεχα να προλάβω αυτά τα σταθερά ξύλα που έτρεχαν

έτρεχα

συγγνώμη για όλα

συγγνώμη που γίναμε πληγωμένα ζώα

έτρεχα να προλάβω να μου ζητήσω συγγνώμη

έτρεχα να με παρακαλέσω να κλάψω

έτρεχα να προλάβω το ρυθμό της καρδιάς μου

κι άκουγα λόγια σπαραχτικά

λόγια βγαλμένα από τα βλέφαρα του κόσμου

και οι χτύποι της καρδιάς μου γινόταν

ένα

ένας χτύπος διαρκείας χωρίς οίκτο

κι ένας πόνος απόλυτος

σημειώσεις ανάμεικτες

σημείο 1-
η γνώση της αναγκαίας επαναληπτικότητας των διαδικασιών (κάποιων διαδικασιών)
τις κάνει αφόρητες
ας πούμε οτι τα σκουπίδια μαζεύονται πιο γρήγορα από την όρεξη μου να τα πετάξω
ας πούμε οτι το πάτωμα δέχεται τις τρίχες μου πιο γρήγορα από την όρεξη μου να σκουπίσω
αν μου άρεσαν αυτού του είδους οι επαναλήψεις
θα ήμουν πιο ευχάριστη, 
κι εγώ και το σπίτι μου

σημείο 2-
να μπούμε σε πρόγραμμα,
να φτιάξουμε τη ζωή μας,
βαρέθηκα να μιλάω
να μπούμε σε πρόγραμμα
να κάνουμε όσα θέλαμε να κάνουμε
εκείνος μου είπε οτι ήθελε να αλλάξει τον κόσμο
αλλά δε μπορούσε να βρει χρόνο 
στο πρόγραμμα του
και μου είπε 
του χρόνου σίγουρα θα βρω χρόνο γι αυτό
αφού το θέλω πολύ, μου είπε
κι εγώ του είπα
του χρόνου ποιος ζει ποιός πεθαίνει
να σηκώνεσαι πολύ νωρίς το πρωί
να τα προλαβαίνεις όλα
άλλα έπρεπε έτσι κι αλλιώς 
να ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί,
οπότε αντικειμενικά έπρεπε να αναβάλει
την αλλαγή του κόσμου για του χρόνου
το έγραψε και στο σημειωματάριο του 
για να μην το ξεχάσει

σημείο 3-
δε βρίσκω τρόπο να γράψω για αυτά που δεν θέλω να αποδεχτώ στον εαυτό μου
δε βρίσκω τρόπο να μιλήσω για αυτά που με χωρίζουν στη μέση
εσωτερικός διχασμός με αρκετές υποχωρήσεις
(υποχώρηση εδάφους)
δε βρίσκω τρόπο να μιλήσω για αυτά που με χωρίζουν στη μέση,
στην έδρα σου, πώς να το κάνουμε
δε βρίσκω λέξεις τελοσπάντων,
συνειρμούς, παρομοιώσεις ή μεταφορές
στην έδρα του ο μισός μου εαυτός κερδίζει πάντα
τον άλλο μισό
και εγώ τους χάνω και τους δύο.

σημείο 4-
χτες μου μίλησε ένα κορίτσι που ήταν ανάλαφρο
έλεγε για τον καρέλια, 
όχι τα τσιγάρα καρέλια, για τον ιδιοκτήτη καρέλια
και παρ' όλες τις αμφιβολίες μου
περι φιλέυσπλαχνου αφεντικού
προσπαθούσα να θυμηθώ
πώς είναι να παραμένεις ανάλαφρος
κι αν είναι
τελοσπάντων
το ζητούμενο

σημείο 5-
πρέπει να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας
να δεχτούμε τις ευθύνες μας
να παραμείνουμε σκεπτόμενοι στις θέσεις μας
μου χαμογέλασες και εγώ ήθελα να κλάψω
σου χαμογέλασα και ήθελα να κλάψω
η συνειδητοποίση της επιρροής και από τις δύο πλευρές
με φέρνει σε άβολη θέση
και το ξέρεις
γεγονός που με φέρνει 
σε άβολη θέση