 |
| *ξυλοβάτης |
και σε σκέφτομαι πάντα,και για όλα..γιατί μυρίζεις ασφάλεια και βάφεις κόκκινα τα θέλω μου.. μου δείχνεις το σωστό σ' όσα φοβάμαι να γίνω και μου καίς αφορμές για ψέματα.να σε χρειάζομαι γιατι σ'αγαπώ..
ζείς μέσα μου.σε ζέστη και παλμούς της καρδιάς,σε τρίξιμο και χρώμα από αίμα..ζείς μέσα μου και δίπλα μου φορές.σε γωνίες συχνά και σπασμένα γυαλιά,σε επικίνδυνο μετά και αιχμηρό τώρα..
λυπάμαι,μα ξέρω πως φταίω-μόνο,ηρεμώ όταν θυμάμαι πως μοιάζουμε.σε καταστάσεις αντιστοιχώ και νιώθω,δεν ξέρω πως να σε αγγίξω και αν κάνει,μα πάντα σε μετράω μαζί μου,δεμένη εγώ επάνω σου.κι είναι λάθος μου οτι διαφορετικο και ξέρω,πως είσαι κάτι πιο βαθύ και εγώ κάτι λίγο,μα δικό σου.
σε εκείνα που δεν ξέρω σε ψάχνω,κι όταν έρχεσαι μπερδεύομαι και φεύγω.μα σ' αγαπάω αλλιώς,υπάρχει ένα σκοινί που ξεκινάει από μένα και φτάνει σε σένα,κι αν το αφήσεις,θα μάθω να μοιράζω κλωστές κι όταν βλέπω σκοινιά θα τα θέλω κομμένα..θα σ'αγαπώ σε μέρες που νομίζεις πως όχι,θα σ'αγαπώ σ' όλες τις εποχές και θα φοβάμαι πως δεν θυμάμαι να διώχνω τα σύννεφα..
περίεργο αυτό.που αν πάθεις κάτι θα πεθάνω..κι όταν σε βλέπω είναι αλλιώς..
Δεν είσαι "κάτι λίγο".
ΑπάντησηΔιαγραφή