27 Ιουν 2013

εμείς.

όταν με κοιτάς,
όταν σε κοιτάω,
όταν με αγγίζεις,
όταν με σκέφτεσαι,
όταν σε πειράζω,
όταν μ' αγκαλιάζεις,
όταν σε κοιτάω,
όταν με κοιτάς,
όταν σ' αγγίζω,
όταν σε σκέφτομαι,
όταν γελάς,
όταν καπνίζεις,
όταν γελάς,





θέλω να σε κρατήσω πάνω μου,
να σε κρατήσω πάνω μου,
να αγγίζω το δέρμα σου και να νιώθω μόνο 
την ανάσα μας.

11 Ιουν 2013

έγραψα κάποτε(έχουμε υπάρξει)

έχουμε υπάρξει πιο μόνοι και πιο μαζί,
                        πιο αγκαλιασμένοι και πιο χωριστά,
                        πιο δυνατοί και πιο φοβισμένοι,
                        πιο ερωτευμένοι και πιο φυλακισμένοι.
έχουμε υπάρξει πιο άνθρωποι,χωρίς τίποτα,πιο άρρωστοι,πιο πίσω,πιο πνιγμένοι.
έχουμε υπάρξει πρωί κι έχουμε πεθάνει βράδυ,έχουμε ξηλώσει κι έχουμε ράψει πάνω μας.
έχουμε υπάρξει πιο όμορφοι και πιο άσχημοι,σε όλα τα χρώματα.
έχουμε διώξει και έχουμε φέρει,έχουμε υπάρξει πιο μόνοι,πιο πονεμένοι,πιο σίγουροι.
έχουμε υπάρξει πιο μικροί,πιο μακρινοί.έχουμε υπάρξει πιο μόνοι,πιο ελεύθεροι.



δεν αντέχω να λες πως 
δε θυμάσαι που περπατούσαμε με φθαρμένα χέρια και πόδια να σέρνονται και ανοιχτή καρδιά.
αφού έχουμε υπάρξει πιο πληγωμένοι,πιο ερωτευμένοι και πιο γεμάτοι από σκιές.

τρυφερά.

"δεν θέλω να καθαρίσω το σπίτι μου,
θέλω να μένω στο δικό σου και να τρίβομαι στα σεντόνια σου.."




μαθαίνουμε,ζούμε,πρωί και πεθαίνουμε,
κρατάω το χέρι σου,δέρμα σε δέρμα.
θόρυβος στη φωνή μου,μόνοι μας,
αν άκουγες,αν μιλούσα,αν ήταν,
αν πίστευα και αν έφευγες,
θα μοιραστούμε το αδύνατο,
διαίρεση με το μηδέν,
να σβήσεις τα μάτια μου.