31 Μαΐ 2017

ΚΥ

κυλάνε αγκάθια στο αίμα μου
στα τελευταία μπάνια μας στη θάλασσα
στα τζιτζίκια
χτυπάνε τρυπάνια στο κεφάλι μου
τρίμματα 
να στρίψω ένα τελευταίο τσιγάρο
βρώμικα παράθυρα
δε σου ζήτησα αναπτήρα
ούτε φωτιά


 

19 Μαΐ 2017

παρ/άνοια

με τα χέρια φορτισμένα
το κρεβάτι μου πάντα υγρό
φτιάχνω καφέ για να καπνίσω
χωρίς τύψεις
παραμιλώ για αυτούς που-
παραμελώ τους πόνους μου
για να μη δείξω
αδυναμία στην αδυναμία

ρε
είναι φορές που
καίγομαι
κι όλο ξεχνάω
δειλοί
εδώ (δεν) έχουμε ζωή
κι ας είναι
καλοήθης η εμμονή μας

με τα μαλλιά κολλημένα
στο λαιμό μου
το σπίτι μου πάντα πιο υγρό
από μένα
λάθος έρωτες στα όνειρα μου
με πνίγουν πριν τους πνίξω

με τα μάτια σβηστά
κι ας μην είμαι εγώ
τσιγάρα για χόρταση
κατεδαφίζομαι
συνηθίσαμε την προσμονή
κι είπαμε ναι
υπερβατικά και ληγμένα
δεν ήθελα να
μας πληγώσω
με ψυχή ραγισμένη
έχουμε μια ζωή
να αντέξουμε
περιγελώ τα δάκρυα 
τα πιο ζεστά μου
από δω κι από κει

πάντα στο εδώ κι εκεί
γίναμε τόσα
που δε θέλαμε
ερμαφρόδιτοι σερνόμαστε
σε αυτή την πόλη
που μας κλείνει το μάτι
ηδονικά
κι όλο μας ρίχνει



κι όλο πέφτουμε

15 Μαΐ 2017

ΟΔΟΣ 55

_εννιά μαΐου
_με τον Γ.

το μόνο που θέλω είναι
να ζήσω για τίποτα

ούτε για τις θολές εικόνες
οθόνες
έξω μας
μέσα μας
ανάβουμε και σβήνουμε
μέχρι να γίνουμε

ούτε για ήχους και θραύσεις
παύσεις
έξω μας
μέσα μας
σταματάμε κι αρχίζουμε
μέχρι να μείνουμε

το μόνο που θέλω είναι
να σταματήσω να μιλώ για σένα
να καταστρέφω εμένα
κι όσα μίσησα 
τόσον καιρό
να ξεκουράζω τα μάτια μου
στα δικά σου
και τα πιο απλά φαγητά
-η μυρωδιά τους-
να μου θυμίζει τα υγρά σου
και το στόμα μου
να στάζει
έρωτα
και θάνατο
-θάλασσα πάνω σου-
να γίνεται ένα
με τα δάκρυα σου
και τον ιδρώτα
στο σώμα σου
και μέσα
ανάμεσα στα πόδια σου
ανάμεσα στη γλώσσα σου
-η μυρωδιά τους-
να μου θυμίζει
τα κενά σου

το μόνο που θέλω
να μη θέλω
να ζήσω για πάντα
καμιά ελπίδα
κανένας θεός

κι αν ζήσουμε για πάντα
ποιος
ποιος θα το μάθει
για να γράψει για μας
κι αν ζήσουμε τα πάντα
ποιος
ποιος θα πατήσει πια εδώ
με ίδια μάτια

κι αν ζήσουμε για πάντα
τι θα πετύχουμε δηλαδή;
λίγα περισσότερα χρόνια
αναπαυτικής δυστυχίας
άγχους, μελαγχολίας
και αντικαταθλιπτικών
γαμημένων εγκεφάλων
και ραγισμένων καρδιών
τελειωμένων ηλιθίων
ντιλεράδων
εγκυκλοπαιδειών καλής συμπεριφοράς
σύγχυσης, ανοσίας
και κανιβαλισμένων ονείρων
σάπιων σωμάτων
ερμαφρόδιτες απολαύσεις
καύλες για λίγο
ψυχών στο πάτωμα
και διαστροφών διακλεισμένων
εγκαταλελειμμένων βραδιών
χαμένων

λίγα περισσότερα χρόνια
με απόπειρες ποίησης
απόπειρες μύησης
στο τώρα
πόση ώρα ακόμα
θα πεθαίνω για χρόνια
λίγα περισσότερα χρόνια
να πεθαίνω
για χρόνια

κι αν ζήσω για πάντα;
-λέμε ρε παιδί μου - αν - 
κι αν ζήσω για πάντα
τι;
ποιος θα το δεχτεί;

κι αν ζήσω για πάντα
και δεν είναι κανείς εκεί για να το δει;

τότε τι;
κι αν δεν υπάρχουμε 
για το κοινό βλέμμα
τότε (για) τι; 

12 Μαΐ 2017

κανένα τραγούδι

κι είπα
δε θέλω να φύγω απ' το σπίτι μου
ούτε να δω κανέναν
κι όλο η ζωή με περιφέρει
με μάτια που στάζουν
να αναρωτιέμαι αν
το μεγαλύτερο ρίσκο τις νύχτες 
είναι οι τράκες μου 
απ' τους καπνούς των άλλων
κι αν είναι τόσο επιτακτική
η δίψα μου
για ρεύμα
γιατί το σώμα δεν εκδικείται 



7 Μαΐ 2017

ανυπό αλλά μόνοι

υπερένταση και μέθη / ανυπόμονη πάντα
θα περπατάω γρήγορα / εγωιστικά πάντα

όπως κάθε φορά που κατέβαινα από το λεωφορείο
ήταν αυτά τα δέκα λεπτά μέχρι το σπίτι σου / ατελείωτα πάντα
που ήθελα να εκμηδενίσω /  ανυπόμονη πάντα
και έσκαγα απ τη ζέστη / ανυπόμονη για καλοκαίρι πάντα

και τελικά ποτέ δεν απόλαυσα τη διαδρομή από τη στάση μέχρι το σπίτι σου
)

(
το τραγούδι λέει
_ζήτησες βόλτα με τσιγάρο και καφέ
κι αν τα πράγματα είναι απλά
τα πράγματα είναι απλά
και το τραγούδι καταλήγει
_αφού μια ζωή-σκατο-ζωή
_όλο υπερβάλω

βολική συχνά / υπερβολική ακόμα πιο συχνά
κι αν μιλούσα στους γνωστούς μου
ίσως να είχα περισσότερους φίλους 
)

5 Μαΐ 2017

να παραμείνουμε σε εμπόλεμη κατάσταση χωρίς να χάσουμε την τρυφερότητα μας*



σε αυτή την πόλη 
αεράκι στα μαλλιά μας
μια γραμμή ουρανός
για να σνιφάρουν τα παιδιά
που τρέμουν (σ)το σκοτάδι 


να ξέρεις
δεν είμαστε μετρονόμοι
αλλά μπορούμε να γίνουμε
εκρηκτικοί μηχανισμοί
κι όσο οπλίζουμε
τα σώματα μας
σε συσπάσεις
ανευ όρων
θα γινόμαστε
εύφλεκτοι
να στάζουμε 
βενζίνη 
να σε κοιτάω
να με κοιτάς
να ερ/εθίζομαι
στο στόμα

μπορούμε 
να γίνουμε
εκρηκτικοί μηχανισμοί
χωρίς να παραιτηθούμε
από την αναθυμία μας




*δανεισμένο δε θυμάμαι από που. ισχυρό πάντα

4 Μαΐ 2017

122

καπνίζουμε ασταμάτητα από καπνούς άλλων
πίνουμε νερό στις επιλογές μας
τελειώνουμε αναπτήρες
ανα/βράζουμε λέξεις τολμηρές
που μας προσβάλουν
διπλωνόμαστε
σε κουρασμένα σώματα
σε ξύλινα κρεβάτια
πίνουμε νερό για να καπνίσουμε
λίγο ακόμα
λίγο ακόμα
δακρύζουμε εκ του ασφαλούς
ανασφαλούς πάντα
αλλά
μαζί
πάντα

κι αν
κρατάω τα μάτια μου κλειστά
είναι οι
τόσοι μήνες ανάμεσα μας
που βαραίνουν
την ευθύνη

εκείνη γελάει 
με την καρδιά της
κι αν
κρατάμε τα μάτια μας κλειστά
δεν τα αδειάσαμε
όπως μας κατηγορούν