27 Αυγ 2012

κανείς.













( θρύψαλα πες.πράσινα γυαλιά που λείανε η θάλασσα.και πες πως δεν με νοιάζει,μια πίεση από αίμα που δεν πέρασε,όπως ο πόνος στο κεφάλι που φοβάμαι πως θα με σκοτώσει.ένας κανονικός θάνατος δίπλα σε έναν μικρό.εκείνος δεν ντρέπεται.θρυψαλίδες.και αέρας σε χρώμα και μέρα σε που.πες.έλα μην κλαις μακριά μου.μην κλαις μακριά μου ποτέ.αγγίζει σε λέξεις αντοχής. μέσα μου.περιγράφει και φέγγει.σκοτάδια και είναι μπλε αυτός ο πόνος,είναι όρια.φώτα κορδέλες νεύρα σκιές.σύνορα που χάραξαν,λευκή
κλωστή,κλωστές στα πόδια σου,εκεί.δες.σε μένα μη λες... )

26 Αυγ 2012

αέρας καθαρός.





να σταματήσεις όλα αυτά,
αν μπορείς.
δεν μπορείς.
κάτι αιχμηρό να καθορίζει
και να διώχνει τα βλέμματα.
έλα δεν αναρρωτήθηκες ποτέ;
πάντα το έκανες
κι εγώ είπα να παίξω.

22 Αυγ 2012

2.

θυμώνω.

αυτές τις μέρες μαζί μου.
όσες προσπάθειες κι αν κάνω,πάντα τα παρατάω.
κι αυτό γιατί μου είναι δύσκολο.

μου
είναι
δύσκολο.

σκατά,έτσι.
κι αναρρωτιέμαι γιατί δεν θυμάμαι τίποτα,δεν μπορώ να θυμηθώ κανέναν,ούτε χρώματα,ούτε να μπορώ,μόνο από σημειώσεις συναισθήματα,από τα δικά μου γράμματα.γιατί δεν θυμάμαι.σφίγγομαι και προσπαθώ αλλά πάντα δεν τα καταφέρνω.

τα ψέματα,οι κρατημένες ματιές δεν θα αντικαταστήσουν ποτέ.
η αδιαφορία είναι απ τα χειρότερα που μπορείς να έχεις μέσα σου να δώσεις.
τι θες να σου πω.
πες μου τι.

ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει,
είναι μέσα μου.
τις τελευταίες μέρες,γεμίζει δάκρυα τα μάτια μου και σκέφτεται.σκέφτεται.
σκέφτεται.
σκέφτομαι για μια στιγμή.
για μια στιγμή μόνο,ίσα να καταλάβω.





μπορώ να τα φτιάξω όλα,το ξέρω πως μπορώ.έτσι κι αλλιώς εγώ πιστεύω στους ανθρώπους.
απλά μου είναι δύσκολο κι η συνειδητοποίηση αυτή μου το κάνει πιο δύσκολο.

19 Αυγ 2012

σε πιστεύουν οι άνθρωποι.

...όμορφο δεν είναι;










17 Αυγ 2012

θάλασσες

μαζί του ήταν σαν πτώση στο νερό.
αναπνοή
θάλασσα ύπνωση
και πίσω.
αυτό που θυμάμαι
αυτό που θυμάμαι είναι τα ρούχα που μυρίζουν περίεργα.
το σπίτι που είναι ζεστό.
τίποτα.
για μια στιγμή ένιωσα έρωτα μέσα μου ικανό.
και πριν τον στείλει με αίμα ένας χτύπος
να καίγεται,
να σκάει και να σκορπάει,
να φτάνουν καμμένα αστέρια στις φλέβες ανάκατα
καμμένα αστέρια τη θάλασσα γέμισα.



 -καθένας μόνος του,έτσι δεν λένε;
-καθένας όπως μπορεί.
-εμένα το ίδιο μου κάνει.
-νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ,
με και χωρίς,πάντα το ίδιο;
-πάντα.το ίδιο μου κάνει.




ρε,δεν θέλω.

«το σώμα μου αντιδράει περίεργα.
κι αν καταφέρουμε να νεκρώσουμε τα άλλα
η παράνοια θα μας δυσκολέψει πολύ.»
καμμένα αστέρια τη θάλασσα γέμισα.

5 Αυγ 2012

3κόκκινο

όταν θα 
αποχαιρετηστούμε
θα είμαστε αρκετά ώριμοι 
για θάνατο

θα δένω τους ουρανούς 
της σάρκας 
μ' αλυσίδες 
και θα κάνω 
τις τολμηρότερες  
ερωτικές 
ακροβασίες




Α.Δ.

συνέχειες

πέρασα εφτά ώρες περίπου,με τα δάχτυλα πάνω σου,
κλείνοντας τα μάτια μου συχνά και για λίγο.


 -

θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
κοιμήσου εσύ και γέμισα λουλούδια την αυλή σου

 -

θα τους πεθαίνω
χωρίς κρίμα μου μακριά τους.

-

η γυναίκα μου δεν ήταν πια η γυναίκα μου,αλλά ένας κόμπος από συρματόπλεγμα που με προκαλούσε να τον λύσω*

-

Σήμερα το πρωί,χάιδευε τα μαλλιά μου και ρωτούσε τι άλλο μπορεί να κάνει για μένα και είπα
-Θεέ μου,Νικ,γιατί μου φέρεσαι τόσο καλά;
Κανονικά έπρεπε να πει Γιατί το αξίζεις.Γιατί σ' αγαπώ
Αυτός όμως είπε
-Γιατί σε λυπάμαι.
-Γιατί;
-Γιατί κάθε πρωί που ξυπνάς είσαι αναγκασμένη να είσαι εσύ.*

-

πέρασα εφτά ώρες με τα δάχτυλα πάνω σου.
κάπου διάβασα
ελπίζω να σε βαρεθώ πριν χαλάσεις.
ούτε σε βαρέθηκα ωστόσο.

-

κι ούτε για λίγο μη σκεφτείς,
πως θεωρώ εμένα
καλύτερο σου.

-

το μόνο κρίμα μας,που δεν ορίσαμε ο ένας τον άλλον

----------------------
*απόσπασμα από το κορίτσι που εξαφανίστηκε, της Gillian Flynn