30 Δεκ 2012

10+2 για το '12

Διαβάζοντας συνεχώς ανθρώπους να γράφουν για τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές τους για τη χρονιά που φεύγει,σκεφτόμουν πως θα ήθελα να το κάνω κι εγώ.το σκεφτόμουν καιρό,άλλαζα γνώμες και ιδέες κάθε μέρα,δεν έβρισκα θέση,δεν μπορούσα να γράψω.θυμήθηκα το περσινό κείμενο,τέτοια μέρα,για τους ανθρώπους της ζωής μου.
σε μια γρήγορη σκέψη αποφάσισα πως,
απ' όσες μέρες πέρασα(ν),οι τελευταίες 364 ίσως μου ζητάνε κάτι,οπότε,

1.δύο πειρασμοί.παραβάσεις με την έλξη δισταγμών και τυχόν ματιών.
2.οι καινούριοι άνθρωποι.πάντα οι άνθρωποι.με διαφορετικούς τρόπους σκέψης,ιδέες,χρώματα,συμπεριφορές.οι πιθανοί συνδιασμοί για απρόσμενα αποτελέσματα.
3.ένα τέλος που άργησε.
4(klik).η μουσική. η δύναμη. οι συναυλίες(της χρονιάς) και οι αφίσες τους,
οι άνθρωποι.η μουσική κι όσα προέκυψαν,έτυχαν ή άλλαξαν μέσα μου.
5.οι πρόβες όλη τη χρονιά.η προσπάθεια και η κούραση για την παράσταση.οι σχέσεις μεταξύ μας,τα χαμόγελα,οι βιαστικές κινήσεις,το άγχος,τα λόγια.η παράσταση με τη χαρά της,μια "εκδρομή" που δεν ήθελα κι όλο γκρίνιαζα στους "συμμαθητές" μου,η συντονισμένη επανάληψη φράσεων με πρώτη ευκαιρία.ένα ενδιαφέρον ταξίδι κι ακόμα μία παράσταση.
6.οι μέρες το εαρινό εξάμηνο,στα γρασίδια,στη βιβλιοθήκη,στη λέσχη.
τα πορτοκάλια.οι όμορφες βόλτες με όμορφους ανθρώπους.οι τυχαίες συναντήσεις,
τα κομμάτια πίτσας,οι σοκολάτες μια στις τόσες.
7.εκείνος.
που άξιζε να μου αφήσει το σημάδι του.οι στιγμές μαζί του εδώ κι εκεί.
το νυσταγμένο φως,το πρόσωπο και τα δάχτυλα του.
8.τα βράδια.τα πάρτυ.οι άνθρωποι έξω.οι μπύρες,οι σκύλοι,τα αστέρια.
οι συναυλίες,εμείς να χορεύουμε σαν τρελοί,να γελάμε.
9.κάποιος που δεν ήξερα,απ' τα παλιά.
οι δικές μας στιγμές,τα δικά μας πράγματα,οι συζητήσεις,οι σκέψεις.τα θεμέλια.
μου και μας.
10.οι μόνο δικές μου στιγμές.οι κακές μου συνήθειες,ο έρωτας.

+2 φωτογραφίες που δεν έβγαλα ποτέ.

κόκκινες πόρτες,άσπρο,άσπρο.ελαφρύ κρύο.
όμορφες κινήσεις,χέρια,μάτια.άσπρο δέρμα.
πίσω πίσω,στις κόκκινες πόρτες,
έτσι τη θυμάμαι και την αγαπώ.

ησυχία.βήματα προσεχτικά-άσκοπο αυτό.
ασφάλεια έτσι κι αλλιώς.σκάλες,ήρεμα φώτα.
αδιέξοδο με την πρώτη ματιά,
λάθος εκτίμηση με τη δεύτερη.
πορτοκαλί φώτα σε ατέλειωτο μπλέ.
και θυμάμαι είχα βγάλει τα παπούτσια μου,
αναρωτιέμαι αν είχε κρύο.









και τελικά,    για μένα ήταν μια αρχή,    μια ελευθερία,          ένας θάνατος φόβου.

25 Δεκ 2012

ελάχιστος.





με τα ψέματα μου παίζουμε ένα παιχνίδι.
εκείνα ξεφεύγουν και με ξεγελάνε,
με κοιτάζουν και με προκαλούν,
τι θα σκαρφιστώ για να τα προστατεύσω.
κι εγώ ξυπνάω,τα κοιτάζω θυμωμένα,
τα σκέφτομαι μετανιωμένα,μικρά,
χωρίς αυτό το γέλιο ευχαρίστησης.
ανοίγω το στόμα μου και 
με κάθε τρόπο τα
υπερασπίζομαι.

18 Δεκ 2012

τίτλος:(το εσύ εννοείται)






























"..καπνίζω πολύ τελευταία.
κι όχι τίποτα άλλο,
θα γίνουν κίτρινα τα δάχτυλα μου 
και θα τ' αγαπήσω έτσι.
(που είσαι να αγαπήσω τα δικά σου;).."





14 Δεκ 2012

αναρωτιέμαι πώς.

Γυρίζω σπίτι.
ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα.
γυρνάω το σύρτη και αφήνω τα κλειδιά.
από δίπλα ακούγονται γέλια.
σπάνια τους ακούω τέτοια ώρα.
ψάχνω χαρτιά και στυλό,
να σημειώσω όσα θέλω να κάνω.


λίγο,ξύπνησε πάλι μέσα μου η επιθυμία 
απόψε,
και ήθελα να γράψω για σένα.
να γράψω για σένα πάνω σου,
στα χέρια και στο πρόσωπο σου,
στην κοιλιά.
βρήκα τίτλο να χωρέσω στα δάχτυλα σου:
αναρωτιέμαι πώς.


τα μάτια μου έλεγαν,
και στην επαφή υπήρχε κάτι,
και υπήρξαν μέρες που ήξερα πως,
είχε περίγραμμα έρωτα,
κι ήταν οι στιγμές σωστές-μάλλον,
και το μυαλό έτοιμο-μάλλον,
και τα λάθη απαραίτητα-μάλλον.
και για σένα δεν μίλαγα,
γιατί κανείς δεν θα καταλάβαινε,
γιατί κανείς δεν ταίριαζε,
γιατί αν ταίριαζε θα ήταν.


και τώρα,αναρωτιέμαι πώς.
πώς σε αγγίζω και δεν πονάς.
πώς-ίσως,ξεπερνάς εσένα 
για να φτάσεις σε μένα.
κι εγώ πάλι πως μπερδεύω τους εκείνους,
πως δεν γράφω πάνω σου,
στα χέρια και στο πρόσωπο,
στην κοιλιά.πώς,
δεν γράφω πάνω σου
μα στάζει μελάνι εντός.
κι ύστερα γιατί αντέχω,με ποιόν αντέχω,
τι δεν ελέγχω και γιατί κυκλώνω ομοιότητες.
πώς συγχέω και μου λείπει
αυτό που κάνεις,να κάνει.
γιατί έμαθα να χειρίζομαι ή να αντέχω 
όταν φεύγει.συνήθισα,περίμενα
και έμαθα τις λέξεις.
και τώρα πώς.αναρωτιέμαι πως
..μπορώ να σ' αγαπάω ενώ σε αγαπάω; 
 

2 Δεκ 2012

θυμήσου,

για να χωράω στον κόσμο σου,
τσαλακώνομαι.






..διάβασα κάπου.
για να χωράω στον κόσμο σου μπερδεύομαι,
κάνω στην άκρη,μένω έξω κι επιστρέφω.μ' ενοχλούν οι συνηθισμένες λέξεις μου,όπως μ' ενοχλεί ο τρόπος που καταλαβαίνουν,που ζουν,που τυλίγονται.μ' ενοχλούν οι συνηθισμένες λέξεις μου,όπως μ' ενοχλεί που δεν έβλεπα την ανεπάρκεια.και διάβασα κι άλλα πολλά,που 
θύμιζαν εσένα ή δεν είχαν καμία σχέση.
κι έγραψα άλλα,που ζητούσαν λέξεις 
φωνάζω λέξεις που πιστεύω και φοβάμαι να ακουστούν    σου κι άλλα που σε ήθελαν μακριά. ξέρει.καταλαβαίνει και ξέρει.οπότε μάλλον τίποτα άλλο δεν έχει σημασία και θα αρκούσε να παίζαμε το παιχνίδι αθόρυβα,μα υπάρχει κάτι-πάντα υπάρχει κάτι/πάντα εφευρίσκουμε κάτι- που θυμίζει ή έχει ενδιαφέρον.και σε δένει.και το παιχνίδι είναι οι λέξεις που φωνάζεις.  
..για να χωράω στον κόσμο σου,
προεκτείνω τα όρια,δεξιά κι αριστερά,
τ' αφήνω να γυρίσουν και εσύ με προστατεύεις 
απ' το χτύπημα.                                εσύ.                             
                                                       εγώ.   εγώ που ίσως δεν είμαι.
                                                       που ίσως γελάω άντι να θυμώσω.που θυμώνω.  
                                                       που προσπαθώ.