30 Δεκ 2015

kasvetli kutlama

αν εγώ γράψω πάλι για σένα, τότε ποιος θα μιλήσει για τον πόλεμο του είναι;
άφησα το σπίτι μου ανοιχτό και έφυγα
αν εγώ γράψω πάλι για σένα, τότε ποιος θα με κόψει στα δύο με χέρι σταθερό;
ένα κάψιμο από τσιγάρο στον εγκέφαλο
δεν επιτρέπει στις πληροφορίες να φτάσουν, άδειασε η μνήμη μονομερώς και τώρα 
επικαλούμαι την ύπαρξη της σωματικής μνήμης, με πίστη θολή
με πίστη ισχυρή τίποτα άλλο εκτός κύκλων φαύλων. με πίστη ισχυρή στοπ
θα ήθελα να γράψω για σένα όσα θα χαθούν στη μετακόμιση εαυτών, κι όσα θα
πνιγούν οικειοθελώς 
η κούραση τρέχει με την ταχύτητα του ήχου και μου τρυπάει τα μάτια,
η καρδιά τρέχει με την ταχύτητα του ήχου και μου κολλάει έναν ήλιο στο στήθος
0-1 
οι συνέχειες έχουν νοήματα φανερά κι εγώ καταλαβαίνω
η χρυσόσκονη κολλάει στο τίποτα κι εγώ αναρωτιέμαι
1-1
ο συγχρονισμός με φορτώνει ευθύνες, και το σπίτι λιώνει στο κεφάλι μου
έπρεπε να γράψω πάλι για σένα

21 Δεκ 2015

λίγο






δε συναντιόμαστε στις τέσσερις το πρωί








κι αυτό με ενοχλεί





19 Δεκ 2015

τρίτος






δεν τίθεται θέμα γνωριμίας,
τίθεται
γεφύρωση του αδιέξοδου στα μάτια μας
-τέσσερα μάτια πάνω σου

και ανασύνταξη δυνάμεων

( για την ανατροπή )





















με λάθος απαντήσεις στα λάθος συμπεράσματα.
ψάχνω τα τραγούδια αυτά που δεν ρουφάνε τον αέρα απ το δωμάτιο
με θλίψη μεθυστική μακρυά από την επήρεια κάθε έρωτα
δε με ξέρεις γιατί τρελαίνομαι 
κι ας τρελαίνομαι να σε μάθω
το μυαλό είναι παράξενο παιχνίδι χωρίς οδηγίες χρήσης
κι εμένα με καίει το τώρα
ανοίγει τρύπες κι αφήνει να πέσουν όργανα ζωτικά
γίνεται θέμα επιβίωσης
πέφτει το μυαλό μου στο πάτωμα
και φοβάμαι μη σκοντάψει κανείς 
αυτόνομος οργανισμός εδώ γύρω






















ανεβαίνοντας τις σκάλες διάβασα πάλι
αυτό που είχε γράψει
που με έκανε να αναγνωρίζω τα γράμματα του με ιδιαίτερη ευκολία
και για λίγο αποφάσισα να ευτυχήσω 
στην ιδέα του απρόβλεπτου 
ο βραδινός στόχος επιτεύχθηκε με σχετική επιτυχία
και τίποτα παράλογο δεν επιφύλατε η νύχτα





οπότε αποφάσισα να δυστυχήσω
στην ιδέα του προβλέψιμου 







 

10 Δεκ 2015

εγώ και το ταβάνι στριμωγμένοι στο πάτωμα

ξέπλυνα με κρύο νερό την πίσσα απ τα μαλλιά μου
πάγωσε η πίσω μεριά των ματιών 
σκέπασα τα υπαρκτά σημάδια μιας δίψας
με το λιγότερο βρώμικο μαξιλάρι 
υπαρκτά σημάδια ύπαρξης
σε υπαρκτά μαξιλάρια πτώσης
ξέπλυνα με κρύο νερό την τρέλα απ το κεφάλι μου
αλλά κοκκίνισαν τα χέρια
κι όταν τελείωσε το τσιγάρο 
κάπνισα τα χέρια