24 Απρ 2012

ktc.




 



  





στο τέλος θα πιστέψω οτι είσαι 'δω.



σκέφτομαι πως,
κάποιους ανθρώπους δεν τους αγαπάμε.
συγκριτικά δηλαδή,
με εκείνους που τους αγαπάμε χωρίς λόγο.
εντάξει,η αγάπη μεγάλη λέξη.
αλλά υπάρχουν κάποιοι που τους δεχόμαστε,
τους θέλουμε,δεν μας ενδιαφέρει οτι κι αν κάνουν.
δεν μας ενδιαφέρει.
[λοιπόν,αυτό είναι πολύ άδικο ίσως.]

θέλω να σε κοιτάω,να σε μυρίζω,να σε αγγίζω.
δεν σ' αγαπάω,δεν με ενοχλεί η απουσία σου,
σε θέλω,ελεύθερη από σένα,
σαν σκέψη που θα θυμηθώ να σκεφτώ 
και θα είμαι πιο ήρεμη.
και διαλέγω,να με νοιάζει(ς) τόσο ώστε
να δίνω αξία,σημασία (και ίσως αγάπη αν θες)
σε οτι περιγράφεται,σταθερό όχι υπόθεση.
απαλλαγμένη από κλείδωμα δεύτερων σκέψεων
κι όταν σε κοιτάω να μην κρύβω τίποτα
απ' αυτά.

21 Απρ 2012

σαν.

Λες τι να κάνω,δεν γαμιέσαι,ξεφορτώσου
Λέω, τη ζώνη να φορέσεις,θα σε λιώσουν.

Θέκλα:Πες μου όμως εσύ,ο τόσο προικισμένος,εσύ,που πιστεύεις οτι όλα συμβαίνουν από ανάγκη και οι πράξεις μας είναι καθορισμένες.
Γκούσταβ:Μέχρι ενός σημείου καθορισμένες.
Θέκλα:Το ίδιο είναι.
Γκούσταβ:Όχι!
Θέκλα:Εσύ που με θεωρείς αθώα,πως μπόρεσες να σκεφτείς οτι  είχες το δικαίωμα να με εκδικηθείς.
...
Θέκλα:Κι όλα αυτά επειδή πλήγωσαν τον εγωισμό σου.
Γκούσταβ:Να σταματήσεις επιτέλους να πληγώνεις τον εγωισμό των άλλων.Είναι το πιο ευαίσθητο σημείο τους.
Θέκλα:Είσαι ένας αχρείος.Σε μισώ.
Γκούσταβ:Και εσύ μια αισχρή ελαφρόμυαλη!Σε μισώ!
Θέκλα:Αυτή είμαι.
Γκούσταβ:Είσαι υποχρεωμένη να γνωρίζεις κάτι από την ψυχική σου ανατομία προτού παίξεις ελεύθερα.Διαφορετικά όλα τελειώνουν με οδυρμούς.
Θέκλα:Και ποτέ δεν θα με συγχωρέσεις;
Γκούσταβ:Σ' έχω κιόλας συγχωρέσει!
(Δανειστές/του Αυγουστου Στριντμπερκ)

στους ανθρώπους συνήθως δανείζουμε.κι αν δεν ζητήσουν τίποτα,θα τους δώσουμε ωστόσο,αν το θέλουμε.κι ύστερα τίποτα.θα περιμένουμε τα δανεισμένα τελικά,που δεν θα έρθουν.Εκείνη δεν έφταιγε σε τίποτα,εκείνοι διάλεγαν,εκείνοι την αγαπούσαν και της έδιναν.(;)


είναι άσχημο όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ειλικρίνεια τους,για να κρύβονται πίσω της
(αθώος αλλά υπεύθυνος)

1 Απρ 2012

Διαιρεμένος,

δάγκωσα το κομμάτι σου.
πριν το πετάξω,το μετάνιωσα και το άφησα στον καναπέ.
στον ύπνο μου σηκώθηκα και τον έκαψα.
το πρωί δεν έβρισκα τις κάλτσες μου στα σκεπάσματα.
Διαιρεμένος.

Από προτάσεις, λέξεις και αυτές γράμματα άσπρα που κολλάνε στους τοίχους.τα χέρια του γίνονται σκληρά κλαδιά γύρω τους,τον φιλάει στο στόμα.στο σκοτάδι άνθρωποι τρέχουν,αληθινοί άνθρωποι φωνάζουν το όνομα του.εκείνη δεν θα πεθάνει όταν χτυπήσει στο τσιμέντο.εκείνη θα γελάει μαζί τους και το αίμα της θα έχει έρωτα απ' τη μετάγγιση.




η εξουσία της άδειας νύχτας μιλάει όπως εσένα,κρύβεται στις στάχτες του καναπέ μου.