14 Νοε 2016

π#11

καταλαμβάνω τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού μας χώρου
με τετράδια, σημειώσεις, μολύβια, αναπτήρες, χαρτάκια στον καναπέ μας, 
μαζί με τα ρούχα και τον αναπαυτικά απλωμένο εαυτό μου

έρχονται και κουλουριάζονται στα μικρά κομμάτια ελεύθερου χώρου
με το δροσερό τους δέρμα και τα ζεστά τους μάτια
σκεπάζονται με τις κουβέρτες μας και μου δείχνουν αστεία βίντεο με φάρσες 
για να γελάσω, κι εγώ γελάω

μετά από διακριτική παρακίνηση ή εμφανή δυσφορία όλων των μελών
καθόμαστε να διαβάσουμε τα μαθήματα μας
εγώ παριστάνω την προσηλωμένη στον υπολογιστή 
ενώ ακούω συλλαβές ή λέξεις ανύπαρκτες

η νέα μας οικογένεια θυμώνει και γελάει
είναι αστεία και γεμάτη ευθύνες
κουράζεται ή ενθουσιάζεται
κλαίει και βγάζει καπνό απ' το στόμα ή τα αυτιά
η νέα μας οικογένεια πηγαίνει σε συνελεύσεις,
και μαγειρεύει μακαρόνια κι ας είναι οικογένεια.

13 Νοε 2016

για τις στιγμές που παγώνω ενώ θα έπρεπε να τρέχω


περιμένω πότε θα γεμίσω αιχμηρά δόντια 
κάτω απ το δέρμα και προς τα μέσα
περιμένω με την ηδονή της συναίσθησης
καμία κίνηση
για τον επικείμενο πόνο
καμία θλίψη
για τη δίκαιη κατάληξη.


περιμένω πότε θα καταλάβω [να γίνουμε αυτά που μας κόβουν στη μέση και γονατίζουμε μπροστά τους] περιμένω πότε επιτέλους θα *γαμώτο [να γίνουμε αυτά που μας καίνε τα μάτια αλλά μας κρατάνε στη ζωή με νύχια και με δόντια] περιμένω αυτό το γαμώτο να καρφώσει σαν σύρμα.


περιμένω ενώ κοιτάζω γενικά, ενώ ελπίζω να έχω άδικο, ενώ φοβάμαι μην με δουν, ενώ τρέμω μη με ξεχάσουν, ενώ δειλιάζω να *γαμώτο/ καλημέρα.