28 Οκτ 2012

δυνητικά.

μία νύχτα-
ηρεμία και στιγμιαία λάμψη,να σκοτεινιάσουν μέσα όλα,
ζωές,απωθημένα,αρθρώσεις,σχήματα-μαύρο.
να πάψουν όλα,να μη φτάσει αίμα.
συνείδηση σε καίει και ξυπνάς,
παλινδρόμηση.
αναπνοή,νόηση,
συναίσθηση έλξης,σε ακολουθία.
υπάρχουν σημάδια αναγνώρισης-χτες συναινούσα σε πόνο γνωριμίας
αγχώδης πρόληψη κι επιθυμία που μουδιάζει τα γύρω.

μία νύχτα μετά-
τα χέρια μου παίρνουν μορφή.
πάλι χρειάζομαι λέξεις.
υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να γελάς,
κι άλλοι που φέρνουν ασφάλεια,
υπάρχουν εκείνοι που συνδέονται,σε συνδέουν στη ζωή
ή σε ελευθερώνουν.
άνθρωποι που έρχονται και τους αγαπάς αβίαστα.
άλλοι πάλι που σε γεμίζουν χρώματα και φως.
κάποιους που ζητάς,κάποιους που χαζεύεις.
μα υπάρχουν κι εκείνοι που
επιδρούν σαν εισπνοή αιθέρα στο σώμα,
στα υπόλοιπα κάψιμο και ζωτική σημασία.
εκείνοι που σε διχάζουν και νεκρώνουν,
εκείνοι που σε κάνουν να μιλάς για θάνατο.

μία επόμενη νύχτα-
πάλι δεν θα πω τη λέξη,
σ' ολόκληρη πτώση δεν βγήκε,
στη σύγκρουση, μου ξεφύγαν συνειρμοί.
διπλή υπόσταση,διπλοί μου ρόλοι,
κοινή απόσταση.
κοινά κενά και διακοπή μου.
σε απορροφώ και πνίγομαι.
σε απορροφώ και θυμήσεις επανέρχονται,
μνήμες το βάρος
σε απλή επίγνωση.

25 Οκτ 2012

Nut

( κι αν δέχομαι τα όρια,
ίσως δεν είναι μη συνοχή σκέψεων_ή λυμένες στιγμές,
μα παραπάνω περιθώρια στην αναβίωση_ή αιτία πρόσβασης
και δρόμος_ή αρχικές συνθήκες και στιγμές μας. )



μάτια.
τρόπος κι αυτό που φέρνεις μαζί σου,
αυτό που πουλάς ή αυτό που είσαι τελικά,
ερωτεύομαι πάντα;
μέτρα να δεις.
μάτια σαν τα δικά σου,κι αυτό το βλέμμα.
συστροφή σαν τη δικιά μου και
ανάμεσα_διαφέρει.
                 




να μάζευα το φως,
να μάζευα σκοτάδια
να σε άγγιζα έτσι,
με απόσταγμα σφιγμών.

24 Οκτ 2012

με κάποιους δεν μπορώ και με σένα μπορώ.


αυτό που ήταν πάντα.
που έραβε το γύρω του και εξαφανιζόταν-αυτό,έσκισε τις κλωστές και βγήκε πάλι.

20 Οκτ 2012

θ έλ ω

αυτός ο φόβος μην αρχίσει να παίζει μουσική,
με κολλάει στον τοίχο.το μεταξύ διάστημα,
το πριν-σκοτάδι μου κόβει τον αέρα.


τη διαστροφή τη γεννάει το μυαλό
και την υπομένει το σώμα,
αυτή η ερεθιστική λάμψη.
πάντα σβήνω αυτά που γράφω,
γιατί αν άντεχες τα ξυράφια που έχω μέσα μου
θα ένιωθες τις πληγές πάνω σου
και θα αρρώσταινες από έρωτα.


κοίτα.με έκαναν να σιχαθώ τις λέξεις,
κι εγώ τους έκανα να σιχαθούνε τόσα.
στιγματίσαμε και φύγαμε ρε.
όπως και να χει,

18 Οκτ 2012

MrBrassMonkey ίσως#2




λιγάκι αγάπη να χα
να μου κανες και τράκα
να σου σκαγα γεμάτο το χαμόγελο ρε συ
  




(θα,ίσως και ποτέ δεν ξέρεις.
ίσως,αν βγείς απ τον εαυτό σου,
απλά μη λες λέξεις που με σημαδεύουν.
κι εγώ,εγώ μεγαλώνω και μικραίνω,
ο σφιγμός μου θα με προδώσει σε σένα,
κι εσύ θα μ' αγαπάς λίγο,
μόνο για να μην σκέφτομαι..
ακούμε τα φώτα κι ύστερα)

^

στο φόβο μου,
στο φόβο σου,
να κάνεις ό,τι θες..







γέλα μου λίγο
                                                               να φύγουν όλα...

8 Οκτ 2012

δεν το είπαμε,αφού δεν χρειάστηκε..

Γελάει.
με κάνει να γελάω και να αναρωτιέμαι πώς
κάτι τέτοιους ανθρώπους τους αφήνεις να φύγουν.
πως συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς τις κινήσεις,
τις λέξεις τους.πώς διώχνεις την αλήθεια τους,
πώς δεν σε νοιάζει η αλήθεια αυτή
να ενδιαφέρεται για άλλους..
--
κι ύστερα.
διαλέγω στιγμές,μπλε και κόκκινες.
και στις δίνω.
με σκοτάδι σε ανακατεύω
και σε μοιράζω
σε μυαλό και καρδιά.

σε κοιτάζω..

6 Οκτ 2012

μουτζούρες//σε σκέφτομαι

μαύρο.
ηρεμία με γρήγορους παλμούς.
χρειάζομαι λέξεις και θράσος,
κακοφτιαγμένη σιγουριά
από εμένα με θέμα εσένα.

(κεφάλι στραμμένο,αυτή η ιδέα και τα μάτια μου κι αυτός ο φόβος.δεν ξέρω τι είναι απ' όλα.δεν ξέρω ποια είναι όλα. ποιοι γιατί εσύ πώς.βήματα πάνω κάτω κι αναμνήσεις.κινήσεις σαν από ταινίες,αίσθηση πως τίποτα.αν ο εθισμός είναι στο μυαλό μας.στην άκρη να μη φαίνονται.λίγο φως κι ησυχία.κάθε φορά το ίδιο θα συμβαίνει.να πιάνεις σημαντικό χώρο,να ξεχνιόμαστε και με σταγόνες να ξεχνάμε.μηδαμινές διαφορές,αν καταλαβαίναμε θα κόβαμε τα χέρια μας να μην κομματιάζουν το μέσα μας.)

τίποτα απ αυτά.
μπορώ να πω τώρα,
πως για σένα ίσως δεν έχω τίποτα.
μα θα γινόμουν κάτι,
με κόπο.

(λίγο φως και ησυχία.αν σε ρωτάω,κοίτα τα μάτια μου αν μένουν σε σένα.δεν πνίγομαι,απόφαση είναι και ένστικτο,λυπάμαι για το ενδεχόμενο κενό μας.μου μίλησε για νεκρωμένα σημεία,δεν είχα κάτι να πω,εγώ αποφάσισα μόνο κι απορώ μαζί μου.μια στιγμή είναι μόνο.πάντα μια στιγμή.φως το πρωί και.και.)

3 Οκτ 2012

χωρίς αέρα κανείς.



με πληγώνεις.
το καταλαβαίνω γιατί κομματιάζεσαι μέσα μου
και
όταν σε σκέφτομαι
δεν έχω αλήθειες προς.

πνίγομαι.
κι αναρωτιέμαι τι.
και ξεπερνάω τι.
και φτάνω που.


αν φτάνω πάλι σε αδέσμευτες μορφές 
κι αν όχι,γιατί δεν πονάω αρκετά 
κι αν όχι,μια γραμμή στο σώμα μου αρκεί.
κι ύστερα θα πεθαίνεις φυσικά,ήρεμα,στο κρεβάτι σου.
το μόνο που θα μείνει σε μένα,να σου πω για το τέλος σου.
και ξεπερνάω τι.
γραμμένες λέξεις.
σβήνουν τους τοίχους,μαζί με σένα,
με εμένα ξεφτισμένα υποκατάστατα,
ενδεχόμενες αναγκαίες παύσεις και ιδέες-σαν αυτές που αγαπάει.
είναι φόβος.
κι αν μοιράζεις δεσμά και έμαθες και βρήκες σενάριο,
βρήκα λόγους ,να αγνοώ και να στρέφομαι.
συστρέφομαι και αποστρέφομαι.
και φτάνω που.
σε σένα,ξεπερνώντας,αδιαφορώντας και δικάζοντας.
σε σένα,σε κανέναν και σε όλους.προτιμώντας.
κι ας φτάσουμε δίπλα κι όχι μαζί.
μα σε κανέναν γνώριμο ή γνωστό.
σε ενδιαφέρον που χάθηκε
ή κάτι που θυμίζει κάτι.

1 Οκτ 2012

αυτή η μπάλα δεν ξεμπερδεύεται

εκείνοι.
θέλω να παραπονεθώ,κι ύστερα όχι.
κλείνω το φως,μένω ακίνητη.
σε σκέφτομαι.
θέλω να σταματήσω να σε σκέφτομαι.
κι ύστερα όχι.
και καμία ιστορία δεν είναι η σωστή.
κανείς δεν είναι σωστός
και κανείς δεν παίζει με τρόπο ενδιαφέρων.


αντιστοιχώ.
ανθρώπους και καταστάσεις.
κι εσύ έχεις καλή θέση,
γι' αυτό.

με ενοχλεί που μιλάω σε κάποιον.
αφού σε κανέναν δεν θέλω να μιλήσω
και δεν εννοώ το β ενικό.

λάθος είναι.
δεν θα συζητήσω,και θα φύγουν από πάνω μου.
μπορούμε να τους διώξουμε κιόλας.