χωρίς αέρα κανείς.

με πληγώνεις.

το καταλαβαίνω γιατί κομματιάζεσαι μέσα μου

και

όταν σε σκέφτομαι

δεν έχω αλήθειες προς.

πνίγομαι.

κι αναρωτιέμαι τι.

και ξεπερνάω τι.

και φτάνω που.

αν φτάνω πάλι σε αδέσμευτες μορφές 

κι αν όχι,γιατί δεν πονάω αρκετά 

κι αν όχι,μια γραμμή στο σώμα μου αρκεί.

κι ύστερα θα πεθαίνεις φυσικά,ήρεμα,στο κρεβάτι σου.

το μόνο που θα μείνει σε μένα,να σου πω για το τέλος σου.

και ξεπερνάω τι.

γραμμένες λέξεις.

σβήνουν τους τοίχους,μαζί με σένα,

με εμένα ξεφτισμένα υποκατάστατα,

ενδεχόμενες αναγκαίες παύσεις και ιδέες-σαν αυτές που αγαπάει.

είναι φόβος.

κι αν μοιράζεις δεσμά και έμαθες και βρήκες σενάριο,

βρήκα λόγους ,να αγνοώ και να στρέφομαι.

συστρέφομαι και αποστρέφομαι.

και φτάνω που.

σε σένα,ξεπερνώντας,αδιαφορώντας και δικάζοντας.

σε σένα,σε κανέναν και σε όλους.προτιμώντας.

κι ας φτάσουμε δίπλα κι όχι μαζί.

μα σε κανέναν γνώριμο ή γνωστό.

σε ενδιαφέρον που χάθηκε

ή κάτι που θυμίζει κάτι.