28 Σεπ 2014

ΤοΣπίτι

#1
το σπίτι μου μυρίζει αγάπη,
δεν ξέρω μέχρι πότε
αργότερα θα μυρίζει χλωρίνη
και κανείς δε θα γελάει με τα 
τραγούδια μου,
κανείς δε γελάει με τα τραγούδια μου
τώρα,
κανείς δε βράζει χαμομήλι
τώρα,
και κανείς δεν λιώνει στον καναπέ μου
τώρα,
κανείς εκτός από εμένα
δε θα γεμίζει το σπίτι τρίχες 
τώρα,
θα υπάρχουν μόνο δικές μου τρίχες λοιπόν
και μόνο δικά μου βιβλία,
κανένα που να δείχνει τρισδιάστατη την καρδιά
δηλαδή.
δεν θα υπάρχουν δεύτερα κλειδιά τώρα
και θα πρέπει να συμβιβαστώ και
να κλειδώνω την πόρτα μου τέσσερις φορές.
θα συμβιβαστώ και
θα τρώω αργά όπως μου αρέσει
χωρίς να με ενοχλεί κανείς.
και θα συμβιβαστώ και δε θα εκνευρίζομαι
με κανέναν που τρώει πίτσα συνέχεια.
κανείς δε θα με κοροιδεύει που 
δεν αλλάζω κωδικό στο ίντερνετ
τώρα,
και κανείς δε θα θέλει να καθαρίσει
την τσάντα μου.
κανείς δε θα ξυπνάει όταν
θα γυρίζω στο σπίτι πρωί
τώρα,
κανείς δε θα με ακούει να διαβάζω
αστεία και σοβαρά,
και κανείς δε θα μου λέει δύσκολες λέξεις
για να βάζω στα κείμενα μου
και να φαίνομαι ψαγμένη.
θα συμβιβαστώ λοιπόν και 
θα φεύγω από το σπίτι όποτε 
στεγνώσουν τα δικά μου μαλλιά
μόνο. 

#2
υπάρχει ένα σπίτι κάπου εδώ
που κρύβει όλο το φως και το σκοτάδι
των ανθρώπων.
υπάρχει ένα σπίτι κάπου εδώ
που δεν σου κρύβει τίποτα.
κι όταν πεινάς θα σου δώσει να φας,
κι όταν διψάς θα σου δώσει να πιείς,
κι όταν θέλεις αέρα θα σε βγάλει στο
μπαλκόνι για τσιγάρο.
το πιο διαστημικό σπίτι του κόσμου,
σε θυμάται πάντα,
έχει φωτορυθμικά στο σαλόνι
και το σαλόνι στο χωλ,
έχει τις πιο αλλόκοτες ζωγραφιές,
τα πιο άγνωστα χρώματα
και τα πιο όμορφα πρόσωπα.
υπάρχει ένα σπίτι κάπου εδώ,
που μπορείς να βρείς τους φίλους σου
να λένε αστεία και να τρώνε υγιεινά
μαζί με τους μελλοντικούς σου φίλους,
τα σκυλιά και τα γατιά τους.
και αυτό το σπίτι είναι σαν μια βόλτα
στο αγαπημένο σου μέρος του κόσμου
λίγο πριν μία συζήτηση 
που πρόκειται να σου αλλάξει τη ζωή
και δεν έχεις ιδέα.
και εκεί θα βρείς ανθρώπους
που δε μοιάζουν με κανέναν
και δε σου θυμίζουν τίποτα,
γιατί θα μπορούσαν να είναι τα πάντα
αλλά είναι κάτι άλλο.
υπάρχει ένα σπίτι κάπου εδώ
που σε αγαπάει.

26 Σεπ 2014

επαναφορά(ή πώς σε χρησιμοποιώ όταν λείπεις)

περπάτησα αργά από εκεί μέχρι το σπίτι μου
τόσο αργά, χωρίς να απαιτείται χρόνος καθυστέρησης
χωρίς να απαιτείται συνειδητοποίηση της κατάστασης μου
χωρίς να απαιτείται καν τσιγάρο για επέκταση της απόστασης.
και θα έπρεπε να είχα μετρήσει τα βήματα μου,
μα ακόμη περισσότερο θα έπρεπε, να είχα μετανιώσει για αυτά τα βήματα μου
και κάθε αμφίβολο βήμα αργής κατάπτωσης που με κάνει να αμφιβάλλω
για μένα
κυρίως.

όλα όσα νιώθω για σένα όταν λείπεις
και όλα όσα δε θέλω να νιώθω για σένα όταν λείπεις
και όλα όσα είναι ανούσιο να νιώθω για σένα όταν λείπεις
ήταν μέσα μου έγχυση ατροπίνης
τα δύο δευτερόλεπτα που δεν έλειπες
και ήσουν εκεί,
όπως όταν σου λέω σε θέλω
και μου λες εδώ είμαι


ενώ δεν είσαι.
και θα έπρεπε να αναγνωρίζω ποιοί
και σε ποιο βαθμό
αντέχουν να γίνουν αιθανόλη μόνο για μένα
επαρκώς μεθυστική για συχνή χρήση,
επαρκώς προσωπική για συχνή αναφορά,
επαρκώς καταστρεπτική για συχνή απομάκρυνση.
και θα ήταν σωστό, για κάθε εμπλεκόμενο
να γίνεται χρήση αυτού,
ως αντικείμενο παρατήρησης και έμπνευσης,
χωρίς ανάγκη κατανόησης ή νόησης
αφού

όταν σου λέω σε θέλω
μου λες με έχεις,
ενώ
μάλλον δε σε θέλω
και σίγουρα δε σε έχω.

13 Σεπ 2014

όχι εμείς

με ενοχλούν οι προοπτικές.
και οι δικαιολογίες σου 
επίσης.
δεν έχουμε κάτι
αλλά θα είχα τα αρχίδια
να σου πω οτι το τίποτα μου
γίνεται κάτι.
δεν ξέρω τίποτα για σένα
και δεν ξέρεις τίποτα για μένα
οπότε δε μου μοιάζει λογικό
να σε αφήνω να με φιλάς.
γιατί έτσι ξέρεις κάτι
και ξέρω κάτι.
δεν μου έλειψες, δε σου έλειψα
χλιαρές καταστάσεις
για εμάς τους χλιαρούς.
δε με νοιάζουν αυτά που 
μου λες,βαριέμαι
και δε σου ζήτησα εξηγήσεις

*

«εμείς ζούσαμε ο ένας για τον άλλον,
πώς με κοιτάς τώρα με αυτό το βλέμμα απάθειας
και μου λές 
καλή σας νύχτα»
κομμένες οι καληνύχτες,
κομμένες οι καλημέρες.
 

αχά.

τα παιδιά χορεύουν
και ουρλιάζουν τραγούδια
που αγαπάνε
όπως αγαπάω
εσένα
και σένα
και σένα
και σένα
και όλους
τα παιδιά φωνάζουν και πέφτουν
με τα μούτρα και με τα πόδια
τα παιδιά
θέλουν να σε δουν να έρχεσαι
θέλουν να σε δουν να τρέχεις
θέλουν να σε δουν 
να ερωτεύεσαι εσένα
θέλουν να σε δουν να χορεύεις
θέλουν να σε αγγίξουν 
θέλουν να γίνεις φωτορυθμικά
και ντισκομπάλα 
και το αγαπημένο τους τραγούδι
τα παιδιά 
θέλουν να σου βγάλουν τα ρούχα
θέλουν να σε δουν όπως κανείς

8 Σεπ 2014

προς αποκατάσταση εσωτερικής ισορροπίας

οι μέρες έρχονται
κι όλο φεύγουμε.
δε σου είπα ποτέ
οτι μου αρέσουν 
οι σιωπές μας,
όχι αυτά που δεν είπαμε.
θυμάμαι τα πάντα,
να κάνεις ό,τι νιώθεις
θα βρω την λέξη μέσα μου
και θα σταματήσω
να σε χτυπάω.
αν μπορούσα να μιλήσω
δε θα σου έλεγα τίποτα,
γιατί είναι όμορφες
οι σιωπές μας.
και αν δεν ήταν όμορφες
οι σιωπές μας,
δεν θα σου έλεγα τίποτα
γιατί δε μπορώ.

το πιο γενναίο πράγμα που μπορώ να κάνω
είναι να τους αφήνω να φεύγουν,
και να μην τους περιμένω ξανά.
αλλά και πάλι δεν έχει σημασία,
το καθετί είναι μέρος της ζωής
αλλά αν τα αθροίσεις όλα
σίγουρα δεν κάνουν τη ζωή.

3 Σεπ 2014

Σ.

πρέπει να έρθεις πιστέυω να με βρεις, ή πρέπει να έρθω να σε βρώ πιστεύω
επειδή πιστεύω τα κάνουμε όλα λάθος όσο είμαστε μακρία
ή τέλοσπάντων τίποτα δε φαίνεται σωστό.



2 Σεπ 2014

περιμένω,

βάζω στο ψυγείο την λύπη μου, 
να αλλάξει μορφή
-αποδεικτικό στοιχείο της υπομονής μου.
θα την απλώσω αργότερα
θα τη σιδερώσω αργότερα
θα τη φορέσω αργότερα.
αργότερα όλα.
θα πλύνω και τα πιάτα,
αργότερα,
 
 












πάντα αργότερα.




και αν θέλω 
θα σε ερωτευτώ αργότερα
και θα σε ξεχάσω αργότερα.





αν δεν έχω ανάγκη κανέναν θα με αγαπάνε όλοι, αλλά εγώ δε θα έχω ανάγκη κανέναν.
αργότερα