επαναφορά(ή πώς σε χρησιμοποιώ όταν λείπεις)

περπάτησα αργά από εκεί μέχρι το σπίτι μου
τόσο αργά, χωρίς να απαιτείται χρόνος καθυστέρησης
χωρίς να απαιτείται συνειδητοποίηση της κατάστασης μου
χωρίς να απαιτείται καν τσιγάρο για επέκταση της απόστασης.
και θα έπρεπε να είχα μετρήσει τα βήματα μου,
μα ακόμη περισσότερο θα έπρεπε, να είχα μετανιώσει για αυτά τα βήματα μου
και κάθε αμφίβολο βήμα αργής κατάπτωσης που με κάνει να αμφιβάλλω
για μένα
κυρίως.

όλα όσα νιώθω για σένα όταν λείπεις
και όλα όσα δε θέλω να νιώθω για σένα όταν λείπεις
και όλα όσα είναι ανούσιο να νιώθω για σένα όταν λείπεις
ήταν μέσα μου έγχυση ατροπίνης
τα δύο δευτερόλεπτα που δεν έλειπες
και ήσουν εκεί,
όπως όταν σου λέω σε θέλω
και μου λες εδώ είμαι


ενώ δεν είσαι.
και θα έπρεπε να αναγνωρίζω ποιοί
και σε ποιο βαθμό
αντέχουν να γίνουν αιθανόλη μόνο για μένα
επαρκώς μεθυστική για συχνή χρήση,
επαρκώς προσωπική για συχνή αναφορά,
επαρκώς καταστρεπτική για συχνή απομάκρυνση.
και θα ήταν σωστό, για κάθε εμπλεκόμενο
να γίνεται χρήση αυτού,
ως αντικείμενο παρατήρησης και έμπνευσης,
χωρίς ανάγκη κατανόησης ή νόησης
αφού

όταν σου λέω σε θέλω
μου λες με έχεις,
ενώ
μάλλον δε σε θέλω
και σίγουρα δε σε έχω.