28 Ιουν 2017

το καλοκαίρι στην πόλη




















όταν πέφτει ο ήλιος
γίνεται σχεδόν δελεαστικό

15 Ιουν 2017

υποφερτά & ανώφελα (?)

με ψύχραιμο βλέμμα
στη ματαιότητα

με ζωηρά μάτια
στις παρορμήσεις

πέφτουμε με θάρρος 
και πολεμάμε για-
αργή πόλη για όλους
κι οι δρόμοι για όσους

πότε ανούσια
πότε εκστατικά 
πότε αναλωμένα
πότε προκλητικά
μου φαίνονται όλα αυτά
που ζούμε

για νέες ιστορίες
σε νέες περιπέτειες

12 Ιουν 2017

εκ/πλήξεις

μπλέκω τα χέρια στα μαλλιά μου
πράσινα φύλλα 
οι φίλοι μου μπλέκονται
και χάνουν (σ)τον ύπνο τους
τα καλοκαίρια μας παραπλανούν
πως θα πάνε όλα καλά
κι εμείς κρεμόμαστε
απ τις ελπίδες μας

6 Ιουν 2017

πέμπτη καθαρή κι ελαττωμένη

βάζω δυνατά τη μουσική
και λέω πως
είμαστε απ αυτούς που λένε
ευτυχώς
όταν λένε πως
τίποτα δε κρατάει για πάντα

με ξυπνάει το άγχος 
και η μόνη μυρωδιά που αναγνωρίζω
είναι η δική μου
ο ύπνος με κρατάει κουρασμένη
και σιχάθηκα τα φαγητά
απ έξω
κι από μέσα
συντηρώ
ενοχικές σκέψεις
σε φαύλους κύκλους
τους στρίβω
τους καπνίζω
τους φτύνω με νερό
και με μισόλογα










τόσα ωραία πράγματα να γράψουμε
και μεις 
καταναλωνό
μαστε

τόσα ζεστά καλοκαίρια 
τόσα δροσερά χέρια
τόσες νύχτες
απρόβλεπτες 
τουλάχιστον

3 Ιουν 2017

παρεπιπτόντως

σε ποιόν να εξαντλήσω
σε ποιόν να ξεθυμάνω

να μην σταματήσω να λερώνω τα ρούχα 
τα χέρια μου
κι ούτε να αφεθούν οι νύχτες να λιμνάσουν
να μη παραδώσουμε τους δρόμους
χωρίς αίμα
να μη πνιγούμε στην ασφάλεια
να μη παραλύσουμε στην υγεία
/να μη χάνεσαι