θ έλ ω

αυτός ο φόβος μην αρχίσει να παίζει μουσική,
με κολλάει στον τοίχο.το μεταξύ διάστημα,
το πριν-σκοτάδι μου κόβει τον αέρα.


τη διαστροφή τη γεννάει το μυαλό
και την υπομένει το σώμα,
αυτή η ερεθιστική λάμψη.
πάντα σβήνω αυτά που γράφω,
γιατί αν άντεχες τα ξυράφια που έχω μέσα μου
θα ένιωθες τις πληγές πάνω σου
και θα αρρώσταινες από έρωτα.


κοίτα.με έκαναν να σιχαθώ τις λέξεις,
κι εγώ τους έκανα να σιχαθούνε τόσα.
στιγματίσαμε και φύγαμε ρε.
όπως και να χει,