1 Απρ 2012

Διαιρεμένος,

δάγκωσα το κομμάτι σου.
πριν το πετάξω,το μετάνιωσα και το άφησα στον καναπέ.
στον ύπνο μου σηκώθηκα και τον έκαψα.
το πρωί δεν έβρισκα τις κάλτσες μου στα σκεπάσματα.
Διαιρεμένος.

Από προτάσεις, λέξεις και αυτές γράμματα άσπρα που κολλάνε στους τοίχους.τα χέρια του γίνονται σκληρά κλαδιά γύρω τους,τον φιλάει στο στόμα.στο σκοτάδι άνθρωποι τρέχουν,αληθινοί άνθρωποι φωνάζουν το όνομα του.εκείνη δεν θα πεθάνει όταν χτυπήσει στο τσιμέντο.εκείνη θα γελάει μαζί τους και το αίμα της θα έχει έρωτα απ' τη μετάγγιση.




η εξουσία της άδειας νύχτας μιλάει όπως εσένα,κρύβεται στις στάχτες του καναπέ μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου