για να χωράω στον κόσμο σου,
τσαλακώνομαι.
..διάβασα κάπου.
για να χωράω στον κόσμο σου μπερδεύομαι,
κάνω στην άκρη,μένω έξω κι επιστρέφω.μ' ενοχλούν οι συνηθισμένες λέξεις μου,όπως μ' ενοχλεί ο τρόπος που καταλαβαίνουν,που ζουν,που τυλίγονται.μ' ενοχλούν οι συνηθισμένες λέξεις μου,όπως μ' ενοχλεί που δεν έβλεπα την ανεπάρκεια.και διάβασα κι άλλα πολλά,που
θύμιζαν εσένα ή δεν είχαν καμία σχέση.
κι έγραψα άλλα,που ζητούσαν λέξεις
φωνάζω λέξεις που πιστεύω και φοβάμαι να ακουστούν σου κι άλλα που σε ήθελαν μακριά. ξέρει.καταλαβαίνει και ξέρει.οπότε μάλλον τίποτα άλλο δεν έχει σημασία και θα αρκούσε να παίζαμε το παιχνίδι αθόρυβα,μα υπάρχει κάτι-πάντα υπάρχει κάτι/πάντα εφευρίσκουμε κάτι- που θυμίζει ή έχει ενδιαφέρον.και σε δένει.και το παιχνίδι είναι οι λέξεις που φωνάζεις.
..για να χωράω στον κόσμο σου,
προεκτείνω τα όρια,δεξιά κι αριστερά,
τ' αφήνω να γυρίσουν και εσύ με προστατεύεις
απ' το χτύπημα. εσύ.
εγώ. εγώ που ίσως δεν είμαι.
που ίσως γελάω άντι να θυμώσω.που θυμώνω.
που προσπαθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου