19 Μαΐ 2017

παρ/άνοια

με τα χέρια φορτισμένα
το κρεβάτι μου πάντα υγρό
φτιάχνω καφέ για να καπνίσω
χωρίς τύψεις
παραμιλώ για αυτούς που-
παραμελώ τους πόνους μου
για να μη δείξω
αδυναμία στην αδυναμία

ρε
είναι φορές που
καίγομαι
κι όλο ξεχνάω
δειλοί
εδώ (δεν) έχουμε ζωή
κι ας είναι
καλοήθης η εμμονή μας

με τα μαλλιά κολλημένα
στο λαιμό μου
το σπίτι μου πάντα πιο υγρό
από μένα
λάθος έρωτες στα όνειρα μου
με πνίγουν πριν τους πνίξω

με τα μάτια σβηστά
κι ας μην είμαι εγώ
τσιγάρα για χόρταση
κατεδαφίζομαι
συνηθίσαμε την προσμονή
κι είπαμε ναι
υπερβατικά και ληγμένα
δεν ήθελα να
μας πληγώσω
με ψυχή ραγισμένη
έχουμε μια ζωή
να αντέξουμε
περιγελώ τα δάκρυα 
τα πιο ζεστά μου
από δω κι από κει

πάντα στο εδώ κι εκεί
γίναμε τόσα
που δε θέλαμε
ερμαφρόδιτοι σερνόμαστε
σε αυτή την πόλη
που μας κλείνει το μάτι
ηδονικά
κι όλο μας ρίχνει



κι όλο πέφτουμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου