115μ.

σε αυτά που βλέπω τις νύχτες,
και σε εκείνα που σκορπίζω τις μέρες μου,
τελευταία,
άνθρωποι που με τρομάζουν,κλέβουν τη φωνή μου με φιλιά.
φεύγω και γυρίζω αλλού,σε οικεία και σε κείνα.
κι ύστερα φεύγω και γυρίζω,
σκοτεινές σειρήνες,μυρίζω το δέρμα σου.
σε βρίσκω,σε χάνω και τίποτα.
σε έχω,
και θέλω κι απέχω.
θυμάσαι τι μας έκανε να νιώθουμε;





(να περπατάς στους δρόμους,ξένους δρόμους,
με καμένα χέρια,ξεχασμένα μάτια σε μάτια,πλακάκια.
να πατάς τα κενά και τις γραμμές,
να μου αγγίζεις τις πληγές με σίγουρα δάχτυλα
και να μου φιλάς το σβέρκο με στόμα από φωτιά,
το σώμα μου να σ' ηρεμεί.)