είσαι

η βρύση που στάζει, ο θόρυβος που κάνουν οι από πάνω τα πρωινά, τα βράδια που τους αγαπάω όλους, η σειρήνα του ασθενοφόρου, οι δαχτυλιές στα ποτήρια, τα τσιγάρα που αφήνουν άσχημη γεύση, το πολύ κρύο νερό στο ντούζ, τα υπόστεγα, τα χτενισμένα μαλλιά των αεροσυνοδών, τα ψέματα που λέω έτσι χωρίς λόγο, οι πινέζες στον πίνακα ανακοινώσεων, τα τραγούδια που βαρέθηκα να ακούω, τα σκυλιά που δε θέλω να χαιδέψω, όλα τα 34 που πήρα ποτέ, οι γραμμές στα πλακάκια, οι φορές που βαρέθηκα να περιμένω το ασανσέρ, οι ταράτσες που είναι κλειδωμένες πια, οι φίλοι που δε θέλουν να τους αγγίζεις, τα παπούτσια που με κόβανε, σπίτι με ένα δέντρο μέσα, αμήχανη συνάντηση με παλιούς γνωστούς, ο λόγος που γράφω, σορμπέ λεμόνι ανάμεσα στο κυρίως πιάτο και το γλυκό, το καθαρό νερό στη γυάλα με το ψάρι, τα μυνήματα που άργησαν να έρθουν,η φωνή της μάνας μου, τα χιόνια στο ραδιόφωνο, οι φράσεις που προτιμώ να μην επαναλαμβάνονται, τα παρόλο που μ' αγάπησες δεν έπαψες να είσαι κούλ, η πρώτη μου δασκάλα στο δημοτικό, τα στενά που περπάτησα τόσα βράδια χωρίς να φοβάμαι, οι μουντζούρες στα περιθώρια των βιβλίων, τα βρεγμένα ρούχα μέσα στο πλυντήριο, εισπνοή από τη μύτη εκπνοή από το στόμα, οι λογαριασμοί που αναβάλω, τα βιβλία που διάβαζα μικρή κρυφά, ο θυμός που δεν τον εκμεταλλεύτηκα, η ελευθερία του να αφήνεις τους άλλους ελεύθερους, τα λεφτά που έχω δώσει σε ταξί, τα φώτα που σε τυφλώνουν πάνω στη σκηνή, οι καθρέφτες στους δρόμους, οι αφισοκολλήσεις με περιφρούρηση, τα ποτά μου με πιέζουν να πιω γιατί πιστεύουν οτι θα μου αρέσουν, δύο ιουλίου του δύοχιλιάδεςδώδεκα, τα τηλέφωνα που βαριέμαι να απαντήσω, τα φρεσκοξυμένα μολύβια, το άγχος του να μην έχεις εισιτήριο στο λεωφορίο, το σπίτι που έχει φωτορυθμικά στο σαλόνι και το σαλόνι στο χωλ, όλα τα δάκρυα μου, οι φοιτητές που θα μπούν 8ο έτος, τα μαγαζιά που ψάχνουν σερβιτόρες μέχρι 22 και εμφανίσιμες, φτηνό φαγητό στην πλατεία, λέμον πάι, θερινό σινεμά, όλα τα μάτια που πρόλαβα και είδα, τα θέλω να είσαι εδώ, τα σγουρά μαύρα μαλλιά, δεσμός υδρογόνου,

είσαι όλα τα χρώματα μαζί,

ό,τι φοβάσαι οτι δεν είσαι

είσαι το κόκκινο κουτί μου,

είσαι ό,τι ζήσαμε μαζί και 

ό,τι δεν έχεις ιδέα,