τραγουδούσαμε
κι ήταν τα λόγια μας
που λέγαμε
με ρωτούσες τι σκέφτομαι
κι όλο παραπατούσα
να θυμάμαι να σκέφτομαι
σε ρωτούσα πώς
να γυρνούσα στη μέρα
που άκουσα το τραγούδι αυτό
να το λέω στα ξύλινα πατώματα
και τα δροσερά τραπέζια
να γυρνούσα στη μέρα
που όλα μου τα ρούχα
ήταν αταίριαστα
όλες μου οι λέξεις ασιδέρωτες
πεντακάθαρες
και τα μαλλιά μου στο πλάι
σε δύσκολες προτάσεις
πάντα ήθελα να σου λέω
και πάντα ήθελες να ακούς
και τώρα που 'ναι
οι μέρες που
πρώτος εσύ
ή πρώτη εγώ πια
δεν ελπίζαμε πως θα 'ρθουνε