(...)

-Είσαι μόνος?

-Μόνος,ναι

-Να μείνω μαζί σου για λίγο..(?)

Μπορείς να σκέφτεσαι ότι θέλεις,

δεν θα σε ενοχλήσω

το υπόσχομαι

-Μπορείς να μείνεις

-Κι αν θέλω να μείνω για καιρό..(?)

-Μπορείς να μείνεις για όσο θέλεις..

-Είσαι εντάξει?

-Ναι,εσύ?

-Εγώ νομίζω πως δεν είσαι

-Γιατί το λες?

-Ισως μου φάνηκε

-Κι αν με γνωρίζεις πια και δεν μιλάς είναι γιατί πιστεύεις πως τρομάζω..(?)

-Είναι γιατί δεν χρειάζεται να ζεις τις ίδιες καταστάσεις δύο φορές

-Και αν..

-Τότε μπορείς να μου μιλήσεις

-Κι αν παριστάνεις πως δεν ακούς?

-Είναι γιατί μου μοιάζουν οι λέξεις σου με παραμιλητό

-Μην φοβάσαι,

κι αν είναι τα σύνορα λεπτά,

μην φοβάσαι να έρθεις..

-Κι αν δεν κοιμάσαι πια τα βράδια 

είναι γιατί..(?)

-Γιατί είναι μέρες που με ακολουθεί όπου κι αν πάω

Κι ύστερα τις νύχτες,πώς να μείνω δίπλα της χωρίς να την κοιτάζω..(?)

Κι όταν πάλι δεν έρχεται γυρίζω σε γνώριμες μέρες και τη φτιάχνω ανάμνηση

Και ξέρεις,τότε είναι οι σκέψεις που δεν μπορώ να ξεφύγω..

-Λυπάμαι..

-Μην λυπάσαι,δεν θέλω να ξεχάσω

-Θέλεις να θυμάσαι?

-Δεν θέλω να ξεχάσω..

-Πονάς?

-Ορισε τον πόνο