να μη μετανιώσουν ποτέ.

για εκείνη,στεναχωριέμαι.

όταν πέθαινα από έρωτα,                                           υπέροχος κόσμος,καρδιά μου,
το αίμα μου θα έκαιγε το δέρμα μου,                           σε θυμάμαι να καίγεσαι,
θα έκαιγε την καρδιά μου,                                          σε θυμάμαι να μην αντέχεις έτσι,
τα μάτια μου.                                                            είδα έναν άνθρωπο να καίγεται
πεθαίνοντας,θυμάμαι,                                                από μέσα,
να μη θυμάμαι τίποτα.                                               κι άλλους να λεν πως δεν αντέχουν.
όταν πέθαινα από έρωτα,                                          είδα εσένα,
δεν είχες μάτια,δεν ζούσες                                         είδα εμένα,
δίπλα μου.                                                               και δεν κατάλαβα πότε,
θα σε έσπρωχνα κάτω                                              είδα χιλιάδες καμένους
με τα πόδια μου,                                                      να τρέχουν στους δρόμους.
σε θάλασσες από μαύρο,
να δεις,
θα σου έδειχνα αυτό το τραγούδι,
και δε θα μιλούσα ποτέ,
δε θα σκεφτόμουν ποτέ,
καμένα όλα,σε καμένο σώμα.

όλα είναι άδικα,

κι άδικα μου ζητάς.

εκείνοι που πονέσαν πιο πολύ,

ας κάνουν ό,τι θέλουν πια

-τους δίνω τα δικαιώματα όλα,

κι εκείνοι που θυμήθηκαν καμιά φορά,

ας μη μιλήσουν ποτέ ξανά

για αδικίες.