καταπάτηση δικαιωμάτων

άφησα τις εμμονές μου νηστικές, να πεθάνουν επιτέλους, κι αυτές έκαναν φωλιά ανάμεσα στα μάτια μου.

θα ήθελα να επιτευχθεί διάσπαση ατόμου, διχοτόμηση παθολογίας και συνείδησης.

το κάψιμο δεν απευθύνεται κάπου,στην πραγματικότητα είναι αυταπόδεικτο,
και γράφω τώρα για να νιώσω καλύτερα,
γιατί ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μη νιώθω τίποτα.

άφησα ουσίες να μπούν μέσα μου, να με σώσουν, και αυτές με τρώνε από μέσα. αχάριστες.

*

δε χρειάζεται κανείς να ξέρει, γιατί απαιτείται παρελθόν και μέλλον σε συνάρτηση,
και που να τρέχουμε τώρα.
δε χρειάζεται τίποτα όταν δε θέλεις τίποτα, αλλά ακόμη κι αυτό μοιάζει με δήλωση,
άστο καλύτερα.
μικρά κομμάτια αντιστέκονται ακόμα, αντισώματα εξολοθρεύονται ακαριαία. 
αύριο δε θα βρίσκω όμορφο τίποτα από όλα αυτά,
αλλά σήμερα είμαι όμηρος πολέμου, κι έτσι μπορώ να σου γράψω.
εσύ δεν έχεις ιδέα, και μιλάμε για όλα τα εσύ εκτός από ένα. 
μιλήσαμε ξανά για αυτό κάποτε, σκέφτηκα μόνη μου πολύ για αυτό κάποτε,
και είπα τέλος. και αυτό δεν ήταν για κάποτε αλλά για πολλά κάποτε μαζί
με εξαιρέσεις αυστηρά ελεγχόμενες εμφανίσεις.
δε μου αρέσει ο απρόσμενος πόλεμος, αυτά τα κομμάτάκια που αντιστέκονται
δεν έχουν καν μνήμη και θα πρεπε να ντρέπονται.
ενώ το δέρμα, που ξέρει και θυμάται διάλεξε τη σωστή πλευρά. 
δε μπορώ να σου μιλήσω άλλο, κουράστηκα αρκετά, έλα μαζί μας, σε περιμένω