15 Ιουν 2015

μαύρα μάτια

αυτά που δε μου είπες, είναι φωτεινά καλώδια μπερδεμένα μέσα μου
κι αυτά που είπες, ξεφτισμένες προσπάθειες πάνω μου
σαν δέρμα που έφτασε τόσο κοντά στην λήθη 
κι ύστερα τραντάχτηκε στον ύπνο του

δε ξέρω γιατί σου είπα εντάξει
δε ξέρω γιατί σε άφησα να μη νιώσεις τύψεις
και στα συγνώμη σου έλεγα δε πειράζει
δε ξέρω γιατί άπλωσα το χέρι μου να σε αγγίξω
σα να ήθελα να σε αγαπήσει αυτό το χέρι
σα να συνυπέγραφα σε κάθε σου παράνοια
με ένα χάδι
δε ξέρω γιατί προσπάθησα να σου δείξω 
τον ήλιο, 
όταν το έβλεπες το νερό να σε έχει κρύψει
ως τα γόνατα
δε ξέρω γιατί σου είπα εντάξει
και γιατί ήθελα να προσπαθήσουμε
μαζί
γιατί άφησα τον ενικό σου να 
νιώσει καλά

*τουλάχιστον ας μπορούσες να με κάνεις να κλάψω να έρθει βραχυκύκλωμα στα μπερδεμένα καλώδια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου