μέχρι εκεί

όλοι αυτοί οι συναρμολογούμενοι άνθρωποι μαζί,

σαν κλουβί με πληγωμένα ζώα

κι εμείς μαζί,

να γυρίζουμε τα σώματα μας προς τα μέσα

να βγάζουμε τα ρούχα μας παραδομένοι

να απενεργοποιούμε τα πνευμόνια, τα χέρια,

την καρδιά

πρέπει να κρατήσουμε μπαταρία για μελλοντική χρήση,

παρακαλάμε πληγωμένοι

και μισοί.

έτρεχα να προλάβω το ρυθμό της καρδιάς μου

έτρεχα να προλάβω να σου πω

έτρεχα να προλάβω το ρυθμό της καρδιάς μου

είχα μία ευκαιρία μόνο

μία ευκαιρία μόνο να τρέξω τόσο ώστε

οι χτύποι της καρδιάς μου να γίνουν

ένας

ένας χτύπος διαρκείας

για όσα δε θα προλάβω ποτέ 

να τραγουδήσω

ένας χτύπος διαρκείας θολός,

να ρέει μέσα μου

έτρεχα να προλάβω τα χέρια σου

κι όλα τα χέρια,

κι όλα τα σταθερά επίπεδα,

να πατήσω κάπου σταθερά επιτέλους

έτρεχα να προλάβω αυτά τα σταθερά ξύλα που έτρεχαν

έτρεχα

συγγνώμη για όλα

συγγνώμη που γίναμε πληγωμένα ζώα

έτρεχα να προλάβω να μου ζητήσω συγγνώμη

έτρεχα να με παρακαλέσω να κλάψω

έτρεχα να προλάβω το ρυθμό της καρδιάς μου

κι άκουγα λόγια σπαραχτικά

λόγια βγαλμένα από τα βλέφαρα του κόσμου

και οι χτύποι της καρδιάς μου γινόταν

ένα

ένας χτύπος διαρκείας χωρίς οίκτο

κι ένας πόνος απόλυτος