Εκει

ο χρόνος συνάντησης των δαχτύλων μου με το δέρμα σου

μειώθηκε                                                             ξαφνικά

και δοκίμαζα επαφές

για να πιστέψω στο χρόνο

η νύχτα περιγράφεται κι εγώ σε περιγράφω. σαν στάχτη έριξα τα περιβλήματα. γέμισα με φώτα απ' τον δρόμο μέχρι πάνω κι έτρεξα να ρθω. ένα χωράφι σκούρο πράσινο, ένα χωράφι σκούρο πράσινο. 

ζήτησα τα χέρια σας, για τον κόσμο που ήρθανε τα παιδιά μας.

άπλωσα τα βρώμικα χέρια μου, για τον κόσμο που ήρθανε τα παιδιά μας.

πόσα μαύρα μάτια τρεμοπαίζουν στη γη, πόσες πληγές γεμάτες σώματα. στην επόμενη στροφή της γης να χυθούν οι θάλασσες, τα ποτάμια, τα νερά, 

να στερέψει η γη, για να ζήσουν οι άνθρωποι.