ξαπλωμένοι ή μετέωροι
στο κρεβάτι μας
ψάχνω τα μάτια σου
στο απόλυτο σκοτάδι
να καταλάβω αν γελάς
ή αν κλαις
και σου ζητάω να καπνίζουμε στο μπαλκόνι
να κοιμόμαστε τα μεσημέρια
επιμένω στο τώρα
να λέω τι ωραία που περνάμε
κι όταν μου λες
καίγονται τα χέρια μας
πως κάπως πρέπει να σωθούμε
σε διώχνω από πάνω μου
αφού δεν είμαστε συνένοχοι
με αγγιζεις οπως γραφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://thebluehortensia.blogspot.gr/
πώς να σε σώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό το χρόνο; τρέχει
κάθε που γράφεις