μαύρα χέρια

(06.10.11)

μέσα μου ζει ένας άλλος.

δυσκολεύεται να ακολουθήσει το ρυθμό της αναπνοής μου 

και περιμένει τη μέρα που θα την κανονίζει εκείνος

όταν καίγεται το δέρμα που μας χωρίζει,κρατάει τις στάχτες και διώχνει τη μυρωδιά.

κι εγώ θυμώνω μαζί του,δεν τον ακούω,τον πληγώνω νομίζω,γι' αυτό μ' αγαπάει έτσι.

γιατί όταν φοβάμαι βγαίνει απ' το σώμα μου και μ' αγκαλιάζει,μαύρα χέρια,όπως κανείς.

δεν πιστεύει κι ας παλεύει για πόρτες,βρίσκει παράθυρα μα δεν του αρκούν.

θα περιμένει..

με βάζει για ύπνο,μου κρατάει το χέρι.

ξυπνάω το βράδυ και φαίνονται τα μάτια του ανοιχτά στο σκοτάδι.

μου λέει πως ήταν πάντα εδώ,πως λυπάται που δεν μου φτάνει μόνο εκείνος.

του λέω πως δεν χρειάζομαι κανέναν άλλο,μα ξέρει 

πως θα τον αφήσω,πως θα γυρίζω μόνο όταν πονάω..

τον αγαπάω.γιατί ζεί δίπλα στην καρδιά μου και ποτέ δεν της έκανε κακό 
για να αναπνέει στη θέση μου..