με πιάνει κλειστοφοβία.στο δρόμο έλεγα οτι δεν γίνεται να συμβεί αυτό,το έλεγα ξανά και ξανά και το άκουγα μέχρι να φτάσω σπίτι.και κάπου εκεί θυμήθηκα τα μάτια της,και τι άσχημα που μου είχαν φερθεί τότε,μπροστά μου.θυμήθηκα που είχα σηκωθεί και είχα φύγει.και σήμερα έφυγα,αλλά τα λόγια του τα ακούω ακόμηψέμματα αν ήταν εγώ πάλι αδιαφορώ,βλέπεις με μάγεψε η νύχτα.σαν να μη χωράει μέσα μου αυτό το ανυπόμονο,το τίποτα,το εγώδενμπορώνακάνωτίποτα.και ήρθαν στο μυαλό μου άνθρωποι,και ήρθαν πάνω μου άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου