και στο λέω τώρα.

σε εσένα,
πάλι σε σένα,
ξανά και ξανά 
και πάλι σε σένα.
σαν ποίημα παλιό,
μα τα ποιήματα δε θα 
παλιώσουν ποτέ.
κανείς ποτέ
δε θα ξεχάσει
τον έρωτα.
κανείς ποτέ δε θα
ξεχάσει τη φρίκη.
κανείς ποτέ
δε θα ξεχάσει
και 
ποτέ
κανείς
δε θα πει,
γραφτήκανε αρκετά 
για την αγάπη μου.
(βαρεθήκαμε πια
να αγαπιόμαστε,
βαρεθήκαμε πια
να κοιμόμαστε αγκαλιασμένοι,
βαρεθήκαμε πια 
να κλαίμε μαζί,
και βαρεθήκαμε όσο τίποτα
να κοιταζόμαστε.)
να βάλω τα πράγματα 
σε τάξη,
αν είναι να μην έρθεις.
αν έρθεις πες μου,
να τα φτιάξω όλα
ή να μη φτιάξω τίποτα.
με λογικούς ανθρώπους
να μη μπλέκεις,
είναι υπέροχοι
και είναι όλοι.
μη μου μιλάς μόνο
για τους ευαίσθητους 
και πληγωμένους,
για εκείνους που τόσο διαφορετικοί
κάνουν εκείνο και το άλλο.
μη μου μιλάς για μένα,
για εσένα μίλα μου,
για εσένα και για εμάς.
μην ακούς.
οι έρωτες μου 
ζουν και πεθαίνουν
μέσα μου.
ζουν στα όρια
και πεθαίνουν στη γραμμή.
κι όλη η μουσική του κόσμου,
για εσένα και για εμένα
αγάπη μου,
και για τους φίλους μας
τους πιο μαγικούς  ανθρώπους
που γεννήθηκαν ποτέ.
θα βλέπουμε κι εκείνες 
τις ταινίες 
που σου αρέσουν,
κι όλα αυτά
που κάνεις χωρίς εμένα
και κάνω χωρίς εσένα,
θα τα κάνουμε χώρια.
θα τα τυλίγουμε και θα
τα πετάμε στα άπλυτα.
θα θυμόμαστε και
θα μπλεκόμαστε.
ρε καρδιά μου
τι,
πες μου
τι.
τι είναι αυτό
που δε θέλεις.
πες μου να το κάνω,
να το αγαπήσεις
ή να με μισήσεις.
αν καταλάβαινες
δε θα χαμε ελπίδες,
κι αν όχι
δεν θα είχαμε τίποτα.
όλη μέρα θέλω 
να σου πω πως
σαγαπώ.