η

αίμα και δάκρυα στέγνωσαν μέσα στο σώμα,
και μια ρυτίδα εμφανίστηκε ανάμεσα στα μάτια μου.
μια ρυτίδα αξίζει όσα ζήσαμε,
το παραδέχτηκε και το ίδιο το δέρμα,
δε χρειάστηκε σημάδια επιμελώς σκηνοθετημένα
του μυαλού,
το δέρμα διαμαρτύρεται, πιστό

αίμα και δάκρυα στέγνωσαν μέσα στο σώμα,
για όσα προσπαθήσαμε.
η φωνή μου πνίγηκε
σε μία ηρωική πτώση που δε μου έλεγε τίποτα
θα ξεχαστούμε και θα ξεχάσουμε
όπως μας πρέπει.
θα συνεχίσει να ξημερώνει
και να βραδιάζει κι εμείς
θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε
κουτσουρεμένοι και μισοί,
σα να μην έγινε τίποτα ποτέ,
ή χειρότερα.

κι όταν ακούγονται τραγούδια για ξεσηκωμένους
και δίκαιους
όλοι θα μιλάνε για άλλες εποχές,
ξεχνώντας οτι
ένας μόνος του τα κατάφερε
σε αυτη την εποχή,
χωρίς τραγούδια.