κάτω τα χέρια σου

στο αλμυρό νερό θα πνίξω τα βλέμματα σου

(κάποτε ήμασταν παιδιά αιώνες πριν)

χλιαροί και ανούσιοι

γάμησε τα όλα όσα σου είπα

δε χρειάζομαι αναπτήρα

για να κάψω 

τις μέρες σου 

σκάρτοι σαν

(κάποτε είχαμε μνήμη αιώνες πριν)

κράτα τις σκέψεις σου

κράτα τις κρίσεις σου

κράτα τα χέρια σου

μη σε ταΐσουν μολύβι στον ύπνο σου

δεν έχω βρει ακόμη τρόπο

να ξεράσω αυτό το

αυτό το/ αυτή την/ αυτόν τον

αυτό το

αβάσταχτοτώρα 

εκτεθειμένοι στον εαυτό μας 

πάντα και παντού

αν κάποιος σου χάριζε το σώμα του

θα έκανες όλα τα παράνομα 

που φαντασιώνεσαι;

για τη δικαιοσύνη

για την εξέγερση

μου στραγγίζει την καρδιά

μου σ τ ρ α γ γ ί ζ ε ι  την καρδιά