13 Ιαν 2016

//






















δε ξέρω πού θα ηρεμήσουν οι παλλόμενες υπάρξεις μέσα αριστερά
βγήκα από το σπίτι κι έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες
μαύρη από πάνω μέχρι κάτω, άλλαξα δέρμα να ταιριάξω με το δρόμο
με τα ζεστά μου ρούχα στο δρόμο
δεν είναι ούτε αστείο ούτε ρομαντικό
το βάρος της ύπαρξης

βγήκα για να πάρω τσιγάρα
κάποιος βγήκε να πάει να πάρει ένα δέμα απ τα κτελ
κάποιος βγήκε να βρει έναν φίλο
κάποιος βγήκε να πετάξει τα σκουπίδια
κάποιος βγήκε να ζήσει τη χειρότερη νύχτα της ζωής του
και μέσα σε όλα αυτά
είναι άδικο να μη μπορώ να σε δω   |  κι είναι σωστό να σε θρηνώ μέσα μου

ραγίζουν τα μάτια μου όταν μεγαλώνουν τα δικά σου
ο αποχωρισμός είναι για έναν
ο αποχωρισμός είναι προσωπική υπόθεση  |  δε ζητιανεύει συναινέσεις

μιά φορά να σε δω και να είμαι νηφάλια
μια φορά να σε δω και να παραμείνω νηφάλια
ο έρωτας είναι προσωπική υπόθεση  |  κανένας έρωτας καταχωνιασμένος εδώ γύρω

κάποτε έγραφα πράγματα που δεν εννοούσα
τώρα εννοώ πράγματα που δεν γράφω
δε ξέρω που θα ηρεμήσουν οι παλλόμενες υπάρξεις μέσα δεξιά
γάλα με μέλι στις φλέβες μου

2 σχόλια: