δ.υ.

Σήμερα σου εξηγούσα τι μου θυμίζει το καθένα.

Μία υπερβολή το καθένα.

Ψάχνω να βρω κάτι,κάποιον γύρω μου σε πραγματικές διαστάσεις.

Βρίσκω..αλλά είναι έτσι από έλλειψη προσοχής.

Οτι έχει 'μου' συνοδεύεται από μια δόση υπερβολής.

Ακόμη και το πρέπει,το αργότερα,το ξεκινάω..

Τις αγαπάω τις υπερβολές μου

ακόμη και την πιο μικρή,

επειδή μπορώ και τις υποστηρίζω

χωρίς προθεσμίες.

Μπορώ και αναπνέω εντάξει έτσι,

άρα εγώ-για μένα δεν φοβάμαι.

Και όσο έχω εσένα να υπερβάλεις μαζί μου 

δεν φοβάμαι.

Φώναξε μου οτι θέλεις,δεν θα κρυφτώ.

...

Υ.Γ.

Νομίζω στο χρωστούσα..

τραγουδάω ακόμα

τις ροζ λέξεις σου