Στα όνειρα μου πιά
κρύβομαι.
Το κάνω κι ας ξέρω πως είναι μάταιο.
Κάθε νύχτα σφίγγομαι
να μην αφήσω πίσω μου
κομμάτια όσο ψαχνω
μέρος.
Μα πάντα το πρωί
με βρίσκουν.
Βιάζομαι να μαζέψω
τον εαυτό μου από τις γωνίες
και παρακαλάω τα μάτια μου
να συνεργαστούν.
Κρατάω το σώμα μου γερά.
Βάζω όλη μου τη δύναμη
για να ελευθερωθω απο
την πίεση στα πόδια μου.
Τα μέλη μου μουδιάζουν.
Δεν σε αφήνω.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα
και σε σφίγγω
τη στιγμή που σε σκίζουν στη μέση
Η δύναμη μου φτάνει
μόνο για το μισό.
Αύριο ίσως τα καταφέρω
να σε κρατήσω ολόκληρο
εαυτέ μου..
Μα χάνω τα χέρια μου
κάθε μέρα.
Πονάω
κουράζομαι
και μου λείπεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου