16 Μαΐ 2011

Νιώθω κουρασμένη.
Σωματικά,πνευματικά,ψυχικά
και συχνά,αυτές τις ανεξήγητες τύψεις
                Υπάρχει κάτι που επιμένει
                να μη με θέλει εδώ
              αλλά κάπου αλλού..


Είχα ξεχάσει πως είναι
σε κάθε ενδεχόμενο
κάτι να μένει ίδιο χωρίς να επιτρέπει
περιθώρια ελευθερίας
-ίσως από θέμα επιλογής ή συνείδησης πάλι
δεν ξέρω
Είχα ξεχάσει πως είναι,
ή μάλλον είχα ξεχάσει να το σκεφτώ
για καιρό.
Οπως και να χει,υπήρχε μια σχετική ηρεμία


όλα γύρω μοιάζουν ευκαιρίες και ανθρωποι με ευκαιρίες
και ουσιαστικά τίποτα,γιατί όλα είναι στο κεφάλι μας
και ίσως το να μην σκέφτεσαι είναι καλό τελικά.
Ακούω λόγια που μοιάζουν τόσο
και ίσως και παράπονα
που κατα βάθος ξέρουμε
πως όσες φορές κι αν προσπαθήσουμε
μένουν μέσα μας





αφού) εγώ θα σε καταλαβαίνω πάντα
όπως κι εσύ..
αφού) εσύ με δέχεσαι πάντα
και δεν υπάρχει σύγκριση..
Και μου μειώνεις τόσο αισθητά κάθε φόβο..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου