αμμωνία

θέλω να καταπιώ κομμάτια από το δέρμα σου,

για να σταματήσω να τα βλέπω, να σταματήσω να σε βλέπω.

θέλω να σε δαγκώσω και να σε καταπιώ

για να είμαι σίγουρη οτι δε θα σε ξανασυναντήσω

ούτε στο δρόμο, ούτε στο κεφάλι μου-

δε χρειαζόμαστε βλέμματα κατανόησης και στοργής

δε χρειαζόμαστε βλέμματα συγκατάθεσης και πόνου

χρειαζόμαστε βενζίνη και στουπί

να κάψουμε ό,τι επέμεινε.

κι ας είμαστε οι χειρότεροι δειλοί αυτού του κόσμου,

μια μέρα οι τοξίνες θα επικρατήσουν 

και θα πάρουν το αίμα τους πίσω και με τόκο.

κι ας ξέρουμε πως είμαστε μόνοι μας,

και θα συνεχίσουμε να είμαστε μόνοι μας μωρό μου,

για πάντα για πάντα για πάντα

δε ντρεπόμαστε να ζητάμε το δύο σε ένα,

και να το κρύβουμε κάτω απο συνήθειες.

δε ντρεπόμαστε να λέμε τόσα ψέματα

για αυτή την ψευδαίσθηση

και πάλι, δε ντρεπόμαστε όταν 

ανοίγουμε το στόμα μας και λέμε  

τόσες αλήθειες, 

φτάνει πια με τις αλήθειες

κανείς δεν ενδιαφέρεται.

και καλά κάνει.