5 Αυγ 2012

συνέχειες

πέρασα εφτά ώρες περίπου,με τα δάχτυλα πάνω σου,
κλείνοντας τα μάτια μου συχνά και για λίγο.


 -

θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
κοιμήσου εσύ και γέμισα λουλούδια την αυλή σου

 -

θα τους πεθαίνω
χωρίς κρίμα μου μακριά τους.

-

η γυναίκα μου δεν ήταν πια η γυναίκα μου,αλλά ένας κόμπος από συρματόπλεγμα που με προκαλούσε να τον λύσω*

-

Σήμερα το πρωί,χάιδευε τα μαλλιά μου και ρωτούσε τι άλλο μπορεί να κάνει για μένα και είπα
-Θεέ μου,Νικ,γιατί μου φέρεσαι τόσο καλά;
Κανονικά έπρεπε να πει Γιατί το αξίζεις.Γιατί σ' αγαπώ
Αυτός όμως είπε
-Γιατί σε λυπάμαι.
-Γιατί;
-Γιατί κάθε πρωί που ξυπνάς είσαι αναγκασμένη να είσαι εσύ.*

-

πέρασα εφτά ώρες με τα δάχτυλα πάνω σου.
κάπου διάβασα
ελπίζω να σε βαρεθώ πριν χαλάσεις.
ούτε σε βαρέθηκα ωστόσο.

-

κι ούτε για λίγο μη σκεφτείς,
πως θεωρώ εμένα
καλύτερο σου.

-

το μόνο κρίμα μας,που δεν ορίσαμε ο ένας τον άλλον

----------------------
*απόσπασμα από το κορίτσι που εξαφανίστηκε, της Gillian Flynn

2 σχόλια: