σήμερα το πρωί

που κοίταξα στον καθρέφτη 
είδα κάποια που φαινόταν σίγουρη για το τι θα ακολουθήσει 
σα να μην έσκαγε και πολύ
αναρρωτήθηκα πώς γίνεται αυτό,
καθώς δεν ήμουν διόλου σίγουρη για τίποτα.
τα μάτια μου ωστόσο φαινόταν συνηθισμένα σε προβληματισμούς
και δε μου φάνηκε σωστό να τα υποτιμίσω με τη μία
οπότε είπα να το παίξω σίγουρη 
για χάρη της εικόνας μου.
το δέρμα μου παράλληλα έμοιαζε διαφορετικό
ως προς την ποιότητα, 
σαν να είχε κουραστεί από την αμέλεια μου
και είχε βαρεθεί να με περιμένει να ασχοληθώ μαζί του.
το έπιασα απροετοίμαστο
και χαμογέλασα για να του δώσω λίγο θάρρος.
το δέρμα μου φάνηκε ξαφνιασμένο αλλά ανταπέδωσε δειλά.
τα μαλλιά μου απ' την άλλη,
κατάλαβαν την άβολη κατάσταση
και παρέμειναν σε μία ελκυστική θέση
για να κερδίσουν το θαυμασμό μου,
τα θαύμασα κι εγώ και αποφάσισα να μη τα πιάσω κότσο,
σαν επιβράβευση για τη καλή τους συμπεριφορά.
το δέρμα μου επωφελήθηκε της κατάστασης
και μου τόνισε διακριτικά την ανάγκη να ασχοληθώ 
μαζί του.
κι έτσι του υποσχέθηκα οτι μία μέρα
θα είμαι όλη στη διάθεση του,
να συζητήσουμε και να δούμε τι θα κάνουμε
καθώς δε του πάει καθόλου να είναι θιγμένο.