15 Φεβ 2015

χειμώνας στην Αθήνα

περπατήσαμε σε δρόμους γεμάτους μέχρι πάνω με ανθρώπους περιπλανόμενους ή στοχευμένα βιαστικούς, αμάξια και τοίχους ψηλούς, ζωγραφισμένους ή παρατημένους και σε αναβρασμό. περπατήσαμε σε δρόμους γεμάτους φως με ανθρώπους-διακόπτες και σε δρόμους σκοτεινούς γεμάτους υποθέσεις. τραβήξαμε τα όρια στα περιθώρια, για να περάσουμε ξυστά και γιναμε νεφελώματα για να μη περάσουμε ανούσιοι. εκείνη έτρεχε σε κάθε φανάρι κι όλη η ταχύτητα του κόσμου δήλωνε παύση.

στην αθήνα δεν είναι ποτέ μία ανάσα, στην πλατεία δεν είναι ποτέ ένα χαρτάκι




















και θα μπορούσα να πω οτι μοιάζουμε 
γιατί μοιραζόμαστε δύο σχισμές στα μάτια που κρύβουνε τα δάκρυα.

1 σχόλιο: