8 Οκτ 2012

δεν το είπαμε,αφού δεν χρειάστηκε..

Γελάει.
με κάνει να γελάω και να αναρωτιέμαι πώς
κάτι τέτοιους ανθρώπους τους αφήνεις να φύγουν.
πως συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς τις κινήσεις,
τις λέξεις τους.πώς διώχνεις την αλήθεια τους,
πώς δεν σε νοιάζει η αλήθεια αυτή
να ενδιαφέρεται για άλλους..
--
κι ύστερα.
διαλέγω στιγμές,μπλε και κόκκινες.
και στις δίνω.
με σκοτάδι σε ανακατεύω
και σε μοιράζω
σε μυαλό και καρδιά.

σε κοιτάζω..

3 σχόλια: